Pittsburgh’da tıpkı nehirler gibi sporlar akıyor ve şehrin kültürüne siyah ve altın tonlarıyla renk katıyor.
Beyzbol ikonu Roberto Clemente’nin adı şehir merkezindeki bir köprüyü süslüyor. Franco Harris’in cennetten gönderilen golü üzerinden yarım yüzyılı aşkın bir süre geçtikten sonra, Pazar ayini sırasında “Kusursuz Karşılama”nın da Immaculate Conception kadar çağrılması muhtemeldir. Ve Mario Lemieux, şehre ilk hokey şampiyonluğunu kazandırdığı kadar hayırseverliği ve Penguenleri iflastan kurtarmasıyla da saygı görüyor.
Bu hafta sporun gündemi, düzenli olarak şehrin gölgesinde kalan bir eğlenceyi aydınlatıyor: basketbol.
Küçük bir Katolik okulu olan Duquesne, 47 yıldır ilk kez NCAA Division I erkekler turnuvasına geri döndü ve Perşembe günü Brigham Young’ın üzüntüsüyle ilk şoku yaşadı. Bu arada, şehir merkezindeki kampüsten birkaç blok ötede başka bir şok edici gelişme daha yaşandı: Oakland, Kentucky’yi 68 takımlı turnuvadan çıkardı.
Duquesne’in bu Mart ayındaki varlığı, Pittsburgh’daki bir paradoksu hatırlatıyor: Profesyonel basketbolun 1970’lerin başında terk ettiği ve üniversite takımlarının onlarca yıldır yalnızca flört ettiği bir şehrin, zengin ve derin basketbol kökleri var.
Irksal entegrasyonun ilk işaretlerinden bazılarının ortaya çıktığı yer burasıdır. Ayakkabı şirketlerinin ve lise işe alım vitrinlerinin etkisinin izlenebildiği yer. Ve oyundaki şaşırtıcı sayıdaki ufuk açıcı figür ve anların kökenleri burada.
