Maurizio Cattelan varır varmaz, “Bir sanatçıya sanatı hakkında asla soru sormamalısınız” dedi. “En iyi sanat birçok soruyu gündeme getirir” diye ekledi. “Cevap değil.”
Sanat dünyasının çok ötesine yayılan bir üne sahip, günümüzün önde gelen sanatçılarından biri olan 63 yaşındaki Cattelan’ın, New York’ta daha fazla soruyu ve bazı kaşları gündeme getireceği kesin olan kurşunlarla dolu yeni bir sergisi var.
Giderek az sayıda yüz yüze röportaj veriyor, görüntülerini kelimelerle açıklamak yerine görüntü oluşturmayı tercih ediyor ve gazetecilerin onu yanlış tanımlaması konusunda ürkek davranıyor. Yine de kararlaştırılan toplantımıza erken geldi ve bisikletini Milano’daki ilk kaplıca gününde bir manastırın gölgesinde oturduğumuz bankın yanına park etti. Kendine has gümüş rengi saçları ve bir okul çocuğu gibi ayaklarını bankın üzerinde kaldırmasıyla, 2011’de Guggenheim’da düzenlenen ve neredeyse tüm yapıtlarının yer aldığı önemli retrospektif “All”dan bu yana ilk büyük New York sergisi hakkında hevesle İtalyanca konuştu. bir cep telefonu gibi askıya alındı.
“Bana şakacı demelerinden nefret ediyorum” dedi. Meteor çarpmasıyla devrilen bir papanın maketini yarattığı bilinen sanatçı, “Amerika” adını verdiği tam fonksiyonlu, som altından bir tuvalet yaptı ve duvara bir muz bantlayıp sanat eseri olarak satarak dünyanın kollektif aklını başından aldı. , sürekli olarak şakacı unvanının çeşitlerini topladı – soytarı, şakacı, düzenbaz – ama onunki kozmik şakadır, Stoacı filozofların şakasıdır: ölüm ve bizim için ve onun için unutulma gelmeden önceki kişisel önem yanılsamalarımız.
