İlişkiler “ Meydan Okuyanlar ” karmaşıktır. Patrick (Josh O’Connor) ve Art (Mike Faist), yıldızlar tenis pistinde bir fenomen olan Tashi (Zendaya) ile tanıştıklarında yakın arkadaşlardı. Yıllar geçtikçe ve ikili saha içi rekabet ve saha dışı cinsel gerilimlere sürüklendikçe film, artık güven sorunu yaşayan üst sıralarda yer alan bir profesyonel olan Art ile kendi odasında uyuyan Patrick arasında zorlu bir rakip-devre karşılaşmasını konu alıyor. turnuvalar arasında araba. Tribünlerde Art’ın eşi ve kariyerini yarıda bırakan bir sakatlığın ardından antrenörlüğe dönen Patrick’in eski sevgilisi Tashi var. Film aniden sona eriyor, maçın sonucu belli değil ve bu, internette pek çok tartışmanın konusu oldu. Bu yüzden eleştirmenimiz Wesley Morris ve film eleştirmenimiz Alissa Wilkinson’dan görüş bildirmelerini istedik. Dikkat: İleride spoiler var.
WESLEY MORRİS Alissa, “Challengers”ın son anlarını tartışmak için buradayız ve bunu yapabilmek için kişisel olarak büyük bir hayır-hayır yapıyorum ve insanların yalnızca iki hafta boyunca izleyebildiği bir filmden bahsediyorum. Bazen benim – bir kültür uzmanının – yetişmesi biraz zaman alıyor, bu yüzden diğer insanların hafta sonu açılışı ile medya sohbet kutularının dağılmaya başlaması arasındaki mesafeyi takdir edebileceklerini hayal ediyorum. Ayrıca bunun 1988 tarzı bir film söylemi olduğunu ve bir yargıcın beni geçersiz kılacağını da anlıyorum.
Peki: İnsanların bu son konusunda kafası karışık mı? Yoksa merak mı ettiniz? Her iki durumda da soruyorum: Hangi kısım? Son atışların fırtınası (son kamera bizi maçın ortasında tiyatronun dışına iten çekimler)? Yoksa Tashi ile Patrick’in mahvetmeyi reddettiğim son karşılaşması mı? Yoksa maç arifesinde uyuyan bir Sanat’a son bakışı mı?
Patrick ve Art arasındaki üçüncü sette eşitliği bozan şut fırtınasından bahsediyorsak, konuşmayı gerektirecek kadar ilgi çekici mi? Her zaman hatırlayacağım, Patrick’in çömeldiği bir fotoğraf ve slam’in ortasında Art’ın havada olduğu bir fotoğraf var. Bundan sonra ne olacak? Ah. Bu karakterlerin kim olduğunu, kim olmaları gerektiğini, gizlice bile olsa ne istediklerini bilmiyorum. Bu yüzden bu maçtan sonra ne olacağı umurumda değildi.
Beni ilgilendiren bir şey varsa o da bu finalin, en az dört ya da beş puan daha kalan eşitlik bozmanın üçüncü noktasının ortasında (ya da sanırım sonunda) gerçekleşmesiydi. Maçı kimin kazandığını önemsemek saçmalık mı? Sinirli başkan hakemin (Darnell Appling) Frizbi’nin oyundan çıktığı uyarı ve cezaların sayısına bakılırsa, o final sahnesinde her ne oluyorsa, bu adamlardan biri oyundan atıldığı için zaten maçın sonu olduğunu varsaymak doğru mudur? Az önce insanların bu filmde yaptıklarını yeniden canlandırıp gerçek entrikayı mı ifade ettim?
