Kadanslar, bir konçerto solistinin parlama zamanıdır: Orkestranın geri kalanının dramatik bir şekilde geride kaldığı ve tek bir müzisyenin sahneye hükmetme şansı yakaladığı anlardır.
Mozart’ın piyano konçertolarının yaklaşık yarısı için, yazdığı kadanslar korunmuştur ve bunlar genellikle konserlerde ve kayıtlarda duyduğunuz kadanslardır. Diğer besteciler daha sonra boşlukları geleneksel hale gelen kadanslarla doldurdular. Bazı icracılar kendi kadanslarını yazarlar.
Ancak 250 yıl önce, Mozart yıldız bir piyanistken, önceden yazılmış kadansları, hatta kendi bestelediği kadansları bile çalmazdı.
“Mozart konçertolarını yazdığında, bunlar onun becerilerinin bir aracıydı,” dedi piyanist ve akademisyen Robert Levin, Mozart’ın memleketi olan ve Mozarteum Üniversitesi’nde ders verdiği Avusturya’nın Salzburg kentinden telefonla. “Besteci olarak saygı görüyordu ve icracı olarak yüceltiliyordu, ancak zirvede olması doğaçlamacı olarak oldu.”
76 yaşındaki Levin, Mozart’ın bir çalgıcı olarak o anda yeni kadanslar ve süslemeler yarattığını uzun zamandır savunuyor. Ve o, 30 yıldan uzun bir süre önce Christopher Hogwood liderliğindeki Academy of Ancient Music ile başlayan 13 albümlük bir proje olan, dönem enstrümanları üzerindeki konçertoların çığır açan döngüsünde bu doğaçlama ruhunu canlandırmaya çalıştı.
