ESPN’ye göre ortalama 9,9 milyon kişi, Pazar günü, Final Four’da Iowa’ya düşen, turnuva öncesi favori Güney Carolina’nın yer almadığı bir kadın kolej basketbolu ulusal şampiyonluk maçını izledi. Erkekler tarafında 1 numara olan hiçbir takım, turnuvanın mevcut formatında ilk kez olan 8. turu bile yapamadı.
İrili ufaklı eğlenceli anlarla dolu, alt üst edici, parantezleri alt üst eden üç haftalık bir oyundu. İşte Mart-Nisan Çılgınlığından öğrendiklerimiz.
Asla New Jersey’den güçsüz bir oyuncuya karşı bahis oynama.
Bir baharda St.Peter’in takımı (Jersey City’den) erkekler 8’inci tura çıktıktan sonra, Fairleigh Dickinson (Teeneck’ten) ve Princeton (… Princeton’dan) kendi tüylerini yelpazelediler. Ve neredeyse Tavus kuşlarınınki kadar yanardönerdiler.
Fairleigh Dickinson ikinci turda kaybetmiş olsa da, Knights’ın ilk maçlarında 1 numaralı seribaşı Purdue’yi sersemletmesi tüm turnuva boyunca yankılandı. Bu özellikle doğruydu, çünkü Princeton’ın ikinci sıradaki Arizona’ya yaptığı sersemletici olaydan sadece bir gün sonra geldi. Kaplanlar daha sonra Missouri’yi eleyerek Creighton’a düşmeden önce 16. tura yükseldi.
Hem Princeton hem de Fairleigh Dickinson’ın başardıklarının hemen ardından yaşanan saf neşe kutlamaları hem iç açıcı hem de ilham vericiydi. Saf kaos için, iyi çemberler Ve insan ilgisi hikayeleri – Missouri’yi ikinci tur galibiyetinde beş 3 sayılık atış tüketen Princeton’dan Blake Peters, İspanyol klasik gitar çalıyor ve akıcı bir şekilde Mandarin Çincesi konuşuyor? – turnuvanın açılış hafta sonu en iyisidir. Özellikle de bu günlerde Jersey’de. — Scott Miller
LSU bir kadınlar şampiyonası skor rekoru kırmadan önce, gol atmak için mücadele ediyordu.
Louisiana Eyaleti, Pazar günü Iowa’ya karşı 102-85 galibiyetiyle 1. Klasman bayanlar basketbol finalinde en çok sayı rekoru kırdı.
Tigers sezona ilk beş maçında en az 100 sayı atarak başladı ve oyuna maç başına sayı olarak Division I’de beşinci sırada girdiler, bu nedenle performans alışılmadık değildi. Ancak NCAA turnuvasında daha önceki bazı oyunlarından kesinlikle çok uzaktı.
İkinci turda Michigan Koçu Kim Barnes Arico, takımının Tigers’ı sahadan yüzde 40’ın altında tutmasını istediğini söyledi. Wolverines, LSU’yu yüzde 35,3’lük bir klipsle sınırlayarak bu hedefi başardı, ancak ikinci şans fırsatları Tigers’ın 24 puan kazanmasına yardımcı oldu. Ve Miami’ye karşı oynanan bölgesel finalde, LSU Teknik Direktörü Kim Mulkey oyun içi bir röportajda, evinde izliyor olsaydı oyunu kapatacağını söyledi. Tigers, sezonun en düşük 54 sayı atmasına rağmen ilerledi.
Pazar günkü Iowa’ya karşı oynanan şampiyonluk maçında LSU ağları yaktı. Daha çok yıldız forvet Angel Reese’in boyadaki basketleri ve serbest atış çizgisinde gol atmasıyla tanınan bir takım olan Tigers, uzun mesafeden şut atmaya davet edildi ve onlar da isabet aldı. Jasmine Carson ilk yarıda yedek kulübesinden beş 3 sayılık atış yaptı ve LSU maç için yayın gerisinden 11’de 17 şut çekti, bu Iowa yıldızı Caitlin Clark’a karşı tam zamanında bir patlama oldu.
Sonunda, tüm galibiyetler aynı sayıldı ve Tigers, programın ilk ulusal şampiyonluğunu talep etmeye yetti. — Evan Easterling
Liseli arkadaşlar erkekler finalinde yeniden buluştu.
Modern basketbol dünyası genellikle küçüktür. Elit potansiyel adaylar genellikle genç gençler olarak buluşur ve onları uzun profesyonel kariyerlere taşıyan bağlar kurar. LeBron James ve Carmelo Anthony’yi düşünün.
Ancak bazıları için yolculuklar beklenmedik şekillerde gelişiyor.
Pazartesi gecesi devasa NRG Stadyumu’nun içinde, San Diego Eyaleti’nden Darrion Trammell kendini Connecticut’tan Joey Calcaterra ile aynı sahada buldu – tıpkı Golden Gate Köprüsü’nden kısa bir sürüş mesafesindeki Marin Katolik Lisesi’nde dokuzuncu ve 10. sınıf öğrencileri olarak yaptıkları gibi.
O zamanlar Trammell, Marin City’de köprünün hemen ötesinde top atan bir oyun kurucuydu ve Calcaterra, Novato’da daha kuzeyden heyecanlı bir nişancıydı. Bölge, Sonoma ve Napa vadilerindeki üzüm bağlarına açılan bir kapıdır ve bazı futbolcular yetiştirmiştir, ancak kayda değer bir basketbol oyuncusu bulmak zordur.
Calcaterra, “Kesinlikle bir basketbol yuvası değil,” dedi.
Marin Katolik’te oynayan Calcaterra ve San Francisco’daki St. Ignatius’ta oynayan Trammell’in bunu değiştirmesi pek olası görünmüyordu. Trammell’in burs teklifi yoktu, bu yüzden City College of San Francisco’ya gitti ve ardından iki sezon daha oynadığı Seattle Üniversitesi’ne transfer oldu. Calcaterra, San Diego Üniversitesi’nde kırmızı gömlek giydi ve sağlam bir rol oyuncusu haline geldi.
Geçen yıl transfer portalına girdiler. Trammell San Diego Eyaletine ve Calcaterra’ya Connecticut’a gitti.
Böylece, Pazartesi gecesi, o ilk toplama oyunlarının anılarını ateşleyen düzensiz bir sırayla oradaydılar. Trammell, Calcaterra’dan hatalı bir pas çaldı ve diğer uca doğru ilerledi, ancak turnikesi çemberden yuvarlandı. Connecticut topa ribaund attı ve sahanın yukarısına ve 3 sayılık atış yapan “Joey California”nın ellerine itti.
Gecenin sonunda, UConn erkekler NCAA şampiyonluğunu kazandıktan sonra Calcaterra, el sıkışma hattında Trammell’i kucakladı.
Trammell, “Onu tebrik ettim,” dedi. “Onunla gurur duyuyorum. Bunu daha sonra kesinlikle konuşacağız.” —Billy Witz
Basketbol kadınları saçma sapan konuşmayı severler ve bunu destekleyebilirler.
Bazı basketbolseverlerin kafasında, oyunu oynayan kadınların ağırbaşlı olması gerektiğine dair değişmez bir imaj var gibi görünüyor. Kendilerine yapılan faulleri gülümseyerek kabul etmeliler ve kibirle suçlanmamak için her atışı kutlamaktan kaçınmalıdırlar.
Bugünün kadın sporcuları bunların hiçbirine sahip değil.
Pazar günkü finalden sonraki konuşma, Angel Reese’in Caitlin Clark’a yaptığı alaylara ve bazı yorumcuların Clark’ın Iowa’nın South Carolina ve Louisville’e karşı oynadığı maçlarda önceki alay hareketlerine ihtiyaç duyduğu hatırlatmalara odaklandı. Tabii ki, Clark’ın Louisville maçındaki saçma sapan konuşması, Louisville’in Teksas’ı ikinci tur galibiyetinden sonra kendini tokalaşma hattında bir çatışma içinde bulması için o kadar çok saçma sapan konuşan Hailey Van Lith ile bir alışverişin parçasıydı.
Şampiyon boşboğazları boş gevezelerden ayıran şey, trollemenin ardındaki oyundur. Reese, bu sezon 34 double-double ile bir NCAA rekoru kırdı ve ribaunt üstüne ribaund için rakiplerini geride bıraktı. Clark, Iowa’nın altı maçında 191 sayı ile NCAA turnuva rekoru kırdı.
Hiç şüphesiz, erkek veya kadın herhangi bir sporcunun kendini beğenmişliğinden hoşlanmayan hayranlar vardır. Ancak eleştiri, bu kadınların yeteneklerine saygısızlık edecek şekilde cinsiyetçi (ve tabii ki ırksal) görünüyordu. Kendilerine güveniyorlar ve öyle olmalılar. Rakip bir oyuncu onları susturmak isterse, bir veya iki atış yapıp onlara bunu söylemekte özgürdür.
Boş konuşma, cinsiyeti aşan bir sanat biçimidir. Ve oyunun en iyi konuşan sanatçılarından bazılarını kadınlar turnuvasında sergiledik. — Sara Ziegler
Erkekler turnuvası için daha fazla üzüntü olabilir.
16. sıradaki Fairleigh Dickinson’ın 64. turda 1 numaralı seribaşı Purdue’yi devirmesi, en fazla beş yılda bir mümkün olan aykırı bir olay gibi görünebilirdi. Ancak takımın zaferi, March Madness’ın gelecekteki sürümleri hakkında ipuçları verebilir. Antrenörler ve bir NCAA turnuva komitesi, rekabeti genişletip genişletmeme konusunda tartışırken, farklı oynayan ve şaşırtma yeteneğine sahip daha fazla orta-büyük takımı çekerken geldi.
Takımın Bölüm I’deki en kısa takım olmasına yardımcı olan Bölüm II transferleriyle dolu olan FDU, sıralamanın başladığı 1979’dan bu yana yalnızca dördüncü kez McDonald’s all-American olmadan ulusal bir şampiyonun olduğu bir turnuvada onları taşımak için üst sınıflara ve lisansüstü öğrencilere güvendi. Bazılarının tahminine göre profesyonel beklentilerin olmamasının bir nedeni, daha yaşlı oyuncuları öne çıkarma eğiliminde olan yoğun bir şekilde kullanılan transfer portalıydı. Duke gibi tek seferlik yeteneklere sahip takımlar, turnuvanın başlarında alev aldı.
Sadece bir transferi olan ve NBA’de en iyi adayları olmayan Purdue gibi güçlü konferans takımları, muhtemelen bu fikirlerden birine yaslanmadan mücadele etmeye devam edecek. Ve FDU, neredeyse üç hafta önce Columbus, Ohio’da olduğu gibi bir eşleşme şansına sahip olan son 16. seribaşı olmayacak. — Nuh Weiland
Flau’jae Johnson’a kendi şarkısıyla serenat yapıldı.
Konfetiler düşerken ve Louisiana Eyaleti oyuncuları, Iowa karşısında kazandıkları kadınlar şampiyonluğunu kutlarken, birinci sınıf gardiyan Flau’jae Johnson’ın “BIG 4” şarkısı American Airlines Center’da haykırdığında parti bir adım daha yükseldi. Johnson ve takım arkadaşlarının çoğu, ulusal şampiyonluk şapkaları takarken şarkının kelime kelime rapini yaptı.
Johnson, “Ben ulusal şampiyonluk kupasını tutarken şarkımı çaldılar,” dedi. “Benimle oynamayı bırak dostum!”
Johnson, Güneydoğu Konferansı’nda yılın birinci sınıf öğrencisiydi ve ulusal şampiyonluk galibiyetinde 10 sayı attı. Ayrıca tomurcuklanan bir rap kariyeri var.
Johnson ortaokulda rap yapmaya başladı ve 11 ila 16 yaşlarındaki yeni hip-hop sanatçılarının Jermaine Dupri’nin plak şirketi So So Def Recording ile rekor bir anlaşma için yarıştığı bir televizyon programı olan “The Rap Game”de yer aldı. Johnson’ın bu programdaki popülaritesi ona “America’s Got Talent”ta bir yer kazandırdı ve “Guns Down” adlı şarkısıyla viral oldu ve jüriyi etkiledi.
Şarkıda Johnson, o doğmadan aylar önce vurulup öldürülen babası – rapçi Camoflauge – olmadan hayatındaki boşluğu anlatıyor.
Johnson galibiyetten sonra “Buradaki tüm genç Siyah kızlara kendinizi ifade edin,” dedi. “Mahkemede. Saha dışı. sen ol.” — Kris Rhim
Büyük Doğu futbol olmadan gelişiyor.
Tam olarak on yıl önce, aralarında Syracuse ve Connecticut’ın da bulunduğu birkaç futbol okulu, artan televizyon gelirinin daha yeşil alanları ve yeni dört takımlı Kolej Futbolu Playoff’unda rekabet etme şansı için Büyük Doğu Konferansı’ndan ayrıldı.
Villanova, Georgetown ve St. John’s’tan oluşan sözde “Katolik 7”, Büyük Doğu bayrağı altında bir arada kalmaya çalıştı ve sezon sonrası erkekler basketbol turnuvasını Madison Square Garden’da sürdürmeyi başardı.
Yine de ligin geleceği hakkında büyük sorular vardı. Yeniden yapılanmanın değişen manzarasının ortasında ve futbol parası olmadan hayatta kalabilecek miydi?
On yıl sonra, işlerin Büyük Doğu için çok daha iyi gittiğini hayal etmek zor. Pazartesi gecesi Connecticut’ın galibiyetiyle, konferans erkek basketbolunda son yedi ulusal şampiyonanın üçünü kazandı. Ve geçmişi 1999’a dayanan lig, sekiz şampiyonluk kazandı; bu süre boyunca yalnızca Atlantik Kıyısı Konferansı bu kadar çok kişiye sahiptir. Connecticut’ın 1999’dan bu yana kazandığı beş şampiyonluk, ACC ve Big East dışında bu dönemdeki tüm konferanslardan daha fazladır.
Dahası, Big East gelecek sezon St. John’s’a Rick Pitino’yu eklerken, Ed Cooley Providence’tan Georgetown’a geçti. Ezilen ancak gelenek açısından zengin programları yeniden inşa edebilirlerse, Büyük Doğu ulusal olarak daha da büyük bir güç olacak.
Hurley, Pazartesi gecesi düzenlediği basın toplantısını sonlandırırken, “Büyük Doğu, bu yıl ülkedeki en iyi konferanstı,” dedi. “NCAA turnuvasında en başarılı olan bizdik ve ulusal şampiyonluğumuz var. Yani bu yıl ülkenin en iyi ligi bizdik. Ve bunun değişeceğini sanmıyorum. Artık hareket eden koç türleri ile, hiçbir yere gittiğimizi düşünmüyorum. olmadığımızı biliyorum.” — Adam Zagoria
Moral bantları önemsiyor – çok.
Geçen hafta Kansas City’de, Miami’nin Teksas’a karşı bölgesel final galibiyetinin son saniyeleri saatin son saniyelerini doldururken, bakışlarım Hurricanes’in atletler kadar filtresiz neşe yaşıyor gibi görünen moral bandına doğru kaymaya devam etti.
Grubun at kuyruklu yönetmeni Jay Rees gülümsedi ve alkışladı. Grubun basçısı ve davulcusu birbirlerine gürleyen bir beşlik çaktı ve güçlü bir şekilde kucakladılar. Tenor saksafoncu tavana baktı ve göğsünü yumrukladı.
Ama yine de yapacak işleri vardı. Zil gerçekten çaldığında, şarkıya geri döndüler.
Meslektaşım Talya Minsberg’in geçen hafta bir yazısında güzel bir şekilde belirttiği gibi, moral grupları takımların en sadık destekçileri arasındadır, ancak nadiren ilgi odağı olurlar. Miami oyuncuları sırayla ağ parçalarını keserek kutlarken, grup taban çizgisi boyunca sabırla bekledi. Sonunda, neredeyse herkes sahayı boşalttığında, arena ürkütücü bir şekilde sessizleştiğinde, Rees bir güvenlik görevlisiyle pazarlık yaparak grubun sahada hızlı bir fotoğraf çekmesine izin verdi.
“Yay!” Müzisyenler, onun onları yere salladığını gördüklerinde hep bir ağızdan dediler.
Orta sahada platformda durdular. Bazı fotoğraflar için poz verdiler. Yerden konfeti alıp havaya fırlatırken güldüler. Sonra Rees tekrar kollarını sallamaya başladı.
Oyuncular mutlu bir şekilde tünele doğru zıplarken, “Burada olmamamız gerekiyor, o yüzden gidelim,” dedi. —Andrew Keh
Siyah ve altın var, seyahat edecek.
Iowa fandomu, bu yıl kadınlar NCAA turnuvasında görülmesi gereken bir şeydi. Hayran sürüleri, aylarını Caitlin Clark ve Hawkeyes’in geri kalanının gittikleri her yerde iç saha avantajına sahip olmasını sağlamaya adadı ve oraya ulaşmak için hiçbir şeyden vazgeçmediler.
Şampiyonluk maçına giden yolda takımı destekleme şansı için – 29 saat – kros sürmeye karar veren Seattle’daki hayranlarla konuştum. Binlerce kişi, takımın 1983’ten bu yana ilk Dörtlü Finaline tanık olmak için Iowa’yı tekrar Dallas’a kadar takip etti.
Geçici dövmeler yapan çocuklar, uzun süredir sezonluk bilet sahibi olan büyükanne ve büyükbabalar ve Carver-Hawkeye Arena’nın uydu versiyonlarını oluşturmak için karavanla giden tam geniş aileler – bazen mahalleler – vardı.
Pek çok taraftar, Iowa’da profesyonel spor takımı olmadığını belirtti, o yüzden bu kadardı. Bu olabildiğince iyiydi. Ve stadyumdaki tezahüratların hacmine bakılırsa, takım şampiyonluktan bir galibiyet eksik olsa bile bu oldukça iyiydi. — Talya Minsberg
Clang topa gitti.
Bazen fizik yasaları yeterince cezadır.
Florida Atlantic takımından Alijah Martin, enerjinin bir NBA Jam animasyonu gibi yere atmaya çalıştığı basketbol ile sıfıra dönen arkalığın üzerindeki saat kadar yükseğe uçarak takımının Fairleigh Dickinson’a karşı galibiyetini sona erdiren çember arasında aktarıldığını (ancak asla kaybolmadığını) öğrendi.
Bu kesinlikle akrobatik bir smaç girişimiydi, ama aslında 16. sıradaki Şövalyelerin değil, Baykuşların 16’lık erkekler raundunda sevgili olduklarının sözlü olmayan bir beyanıydı, sanki 78-70 tek başına yeterli değilmiş gibi.
Martin kısaca March Madness topuğu oldu ve Koç Dusty May, el sıkışma hattındaki muadili Tobin Anderson’dan başlayarak birkaç özür dilemeye devam ediyor. İnternet elbette öfkelendi. May, “The Jim Rome Show”da tekrar kefaret etti ve burada çok içtenlikle “360 derecelik sol elde muhtemelen biraz fazla sos olduğunu” kabul etti.
Kimse incinmedi. Anderson, Iona’da daha büyük bir iş buldu. Martin, birçok defans oyuncusunun yardımıyla eleştirileri savuşturdu ve takımının Final Four’a yükselmesine yardımcı oldu.
Ve çember en yeni kurbanını buldu: Ulusal şampiyonluk maçında UConn’dan Jordan Hawkins. —Oskar Garcia
