Yoğun bir okul veya iş gününde meskene gitmeyi hayal ettiğiniz anları düşünün. Muhtemelen televizyon karşısında uzanıp bir şeyler izlemeyi düşlerken yanında yiyecekleriniz de hayalinizin içindedir.
Sevdiğiniz bir yemek, patlamış mısır, cips, kuru yemiş, çikolata, içecekler… Hepsi o karededir. Gerçekten, neden bir şeyler izlerken bir şeyler yemek bize bu kadar keyif veriyor?
Bir şeyler izlerken bir şeyler yemek ortasında ispatlanmış bir münasebet bulunuyor.
Bu davranışımızın son bir sebebi yok. Birinci nedeni, alışkanlık. Beşerler olarak, bir şeyler izlerken atıştırmaya programlandık. Artık iki farklı hareket, birbiriyle kombinasyon hâline geldi.
Temizlik yaparken müzik dinlemek üzere düşünebilirsiniz. Hangimiz art planda bir müzik yahut podcast çalmadan paklık yapmayı düşünebilir ki artık? İşte sinema, dizi, görüntü izlerken bir şeyler yemek de böyle bir şartlanmaya dönüştü.
Duygularla başa çıkmanın da rolü var.
Yemek yiyerek yahut bir şeyler içerek hislerimizle başa çıkmaya çalışmamız inkâr edilemez bir gerçek. Hatta bu durum, kimi insanlarda yeme bozukluğuna gidebilecek kadar önemli düzeylerde. Diyetisyen Jacyln London’a nazaran sevdiğimiz bir şeyi yerken memnunluk hormonu salgıladığımız için olumsuz hisler karşısında çabucak yemeğe sarılabiliyoruz.
Bir şeyler izlerken ise hisler ortası dalgalanma yaşayabiliyoruz. Breaking Bad dizisini düşünün. Heyecan, dehşet, memnunluk, gerilim, umut… Hepsi vardı. İşte London, bu duyguları kendimize hissettirmek yerine yemek yiyerek bastırmaya çalıştığımızı söylüyor.
Sade bir memnunluğu değil, harikası arıyoruz.
Beslenme Terapisti Alissa Rumsey, akşamları TV izlerken bir şeyler yemeyi sabırsızlıkla bekleyen danışanlarının bunu rahatlamak ve beyinlerini kapatmak istedikleri için yaptığını söylüyor.
Bunun nedeni ise sadece sade bir memnunluktan ziyade eksiksiz düzeyde bir mutluluğa erişmek istemeleri. Hem yemek yerken hem bir şeyler izlerken dopamin salgıladığımız için ikisi birleştiğinde kusursuz bir mutluluğa ulaşıyoruz da diyebiliriz.
Dikkat süremizin de tesiri var.
Artık neredeyse hepimizin dikkat müddeti, Japon balığından bile aşağı düzeye düştüğünden tek bir işe odaklanamıyoruz. Oturup bir sineması baştan sona dikkatlice izleyemiyoruz. Elimiz bir müddet sonra telefona ya da diğer bir şeye gidiyor.
Bu yüzden yemek yemek bir nevi multi-task (çoklu-görev) fonksiyonu sağlıyor ve bir şeyler izlerken kendimizi meşgul edebileceğimiz diğer bir uyaran daha oluyor.
İlginizi çekebilecek öteki içeriklerimiz:
