Yeme söz konusu olduğunda gerçekten özgür iradimiz var mı? Bu kadar çok insanın neden bir diyete bağlı kalmayı bu kadar zor bulmasının kalbinde yer alan can sıkıcı bir soru.
Cevap almak için, bir sinirbilimci, Pennsylvania Üniversitesi’nden Harvey J. Grill, sıçanlara döndü ve beyinleri dışında tüm beyinlerini çıkarırsa ne olacağını sordu. Beyin sapı, kalp atış hızı ve nefes alma gibi temel işlevleri kontrol eder. Ancak hayvanlar koklayamadı, göremedi, hatırlayamadı.
Yeterince kalori tükettiklerini biliyorlar mı?
Öğrenmek için Dr. Grill, ağızlarına sıvı yiyecekler damladı.
“Bir durma noktasına ulaştıklarında, yiyeceklerin ağızlarından akmasına izin verdiler” dedi.
Onlarca yıl önce başlatılan bu çalışmalar, bilim adamlarını sürekli şaşırtan ve tam hayvanların nasıl hissettiklerini bilincle hiçbir ilgisi olmadığı konusunda eve götüren bir araştırma grubunun başlangıç noktasıydı. Bilim adamları, yaygın olarak GLP-1’ler olarak adlandırılan ve Ozempik de dahil olmak üzere kilo kaybına neden olan yeni ilaçların beynin yeme kontrol sistemlerini nasıl etkilediğini ortaya çıkardıkça, çalışma daha fazla alakalı oldu.
Ortaya çıkan hikaye, bazı insanların neden obez ve bazılarının neden obez olduğunu açıklamıyor. Bunun yerine, yememizi ve ne zaman durduğumuza dair neyin bizi izler.
Çalışmaların çoğu kemirgenlerde olsa da, New York’taki Rockefeller Üniversitesi’nde bir obezite araştırmacısı olan Dr. Jeffrey Friedman, insanların bir şekilde farklı olduğunu düşünmeye inanıyor. İnsanların, ne zaman yemek yiyeceğini ve ne zaman yemeyi bırakacağını kontrol eden ayrıntılı nöral yollara yol açan milyarlarca yıllık evrime maruz kaldıklarını söyledi.
