Eski Başkan Richard M. Nixon, 1971 yılında uyuşturucuya karşı savaş başlattıktan ve madde kullanımını ülkenin “1 numaralı halk düşmanı” olarak adlandırdıktan iki yıl sonra, Oval Ofis’te düzenlenen bir toplantıda çarpıcı bir itirafta bulundu.
Mart 1973’te Beyaz Saray’da danışman ve yardımcılarından oluşan küçük bir gruba konuşan Nixon, esrarın “özellikle tehlikeli olmadığını” bildiğini söyledi.
Küresel çapta uyuşturucu kullanımını azaltmanın “topyekün bir saldırı”yı gerektirdiğini açıkça savunan Nixon, Amerikalıların esrar suçları için karşılaştıkları sert cezalar konusunda özel olarak da huzursuzluğunu dile getirdi. Nixon, Oval Ofis görüşmesi sırasında “Cezalar suçla orantılı olmalı,” dedi ve yakın zamanda öğrendiği bir davada 30 yıllık bir hapis cezasını “gülünç” olarak nitelendirdi.
Açıklamalar, yakın zamanda geniş çapta erişilebilir hale gelen bir dizi kaset arasında başkanın gizli kayıt sistemine kaydedildi. Minnesota’daki kenevir endüstrisinin bir lobicisi, saatlerce kasetleri inceledi ve Nixon döneminin önde gelen tarihçilerinin açıklayıcı bulduklarını söylediği açıklamalara rastladı.
Cızırtılı, bazen duyulması zor kayıtlardaki yorumlar, federal hükümetin uyuşturucu sınıflandırma sistemini uygulayan ve esrarın kötüye kullanıma en yatkın ve kanıtlanmış tıbbi değeri olmayan maddeler kategorisine ait olduğuna karar veren başkanın düşüncesine şaşırtıcı bir bakış sağlıyor. Bu tanımlama, elli yıldır milyonlarca tutuklamaya yol açtı ve bu da orantısız bir şekilde siyahi insanları etkiledi ve esrarın terapötik potansiyelini titizlikle inceleme çabalarını engelledi.
Nixon, Oval Ofis’te danışmanlarıyla yaptığı toplantıda uyuşturucu politikasını görüştü.
