Kanal Sokağı’na gidiyorum
Sevgili günlük:
Bir bahar günüydü ve öğle yemeği molamda marketten alışveriş yapmak için tren istasyonuna doğru yürüyordum ki, bastonlu yaşlı bir kadının bana gülümsediğini ve el salladığını gördüm.
Bana Q treninin nerede olduğunu sordu.
“Tam arkanda.” dedim. “Nereye gidiyorsun?”
“Kanal Caddesi” diye yanıtladı.
Bana kaybolduğunu ve Brooklyn’deki mahalleme nasıl geldiğini hatırlayamadığını söyledi.
İstasyona giden merdivenlerden inişini dikkatle izledim. Geriye doğru yaptı. Kalçalarında daha kolay olduğunu söyledi.
Onun için endişeleniyordum, bu yüzden onunla Canal Sokağı’na gitmeyi teklif ettim. Kabul etti.
Yolculuğumuz sırasında bana hayat hikayesini anlattı: 1940’larda Pekin’de nasıl büyüdüğünü, oğlunun lösemiden nasıl öldüğünü ve daha sonra müzik eğitimi almak için nasıl tek başına New York’a taşındığını.
Canal Caddesi’ne vardığımızda ona numaramı vermekte ısrar ettim.
O zamandan beri onu mahallemde görmedim ama sık sık Canal Caddesi yakınındaki bir Çin fırınında kahvaltı yapıyoruz. Burası onun en sevdiği yer.
— Cathy Zhang
