New York’un Pensilvanya İstasyonu’nu düzeltmeye yönelik iki düello planıyla ilgili en son haberler kafanızı kaşıdıysa, yalnız değilsiniz. Konuştuğum çeşitli yetkililer de ayrıntılar konusunda belirsiz.
Herkesin kesin olarak bildiği tek şey, Kuzey Amerika’nın en işlek ve en sefil tren merkezini on yıllardır süren talep ve vaatlere rağmen iyileştirmek için gerçekten anlamlı hiçbir şeyin olmadığıdır. Hope, Secaucus’a giden 6:50’de çoktan ölmeye gitti.
Ama şimdi aslında farklı olabilir.
Neden?
Yeni başlayanlar için, çünkü Büyükşehir Ulaşım Otoritesi’nin yavaş yavaş bir araya getirmeye çalıştığı teklife meydan okumak için çok ayrıntılı ve şu anda açıkça üstün ancak resmi olmayan bir teklif birdenbire ortaya çıktı. En azından, ASTM Kuzey Amerika adlı özel bir altyapı geliştiricisinden gelen yeni teklif, Albany’yi harekete geçirmek için gereken kesinti olabilir.
Kamu görevlileri için ana hatları çizilen ve geçen hafta geniş çapta bildirilen ASTM’nin altı yıllık, 6 milyar dolarlık planı, Amtrak’a ait olan sıkışık, kafa karıştırıcı istasyonu, gün ışığına, haysiyete izin veren yüksek tavanlı ve geniş koridorlardan oluşan bir ızgaraya sahip tek bir yolcu salonuna yeniden yapılandıracaktı. ve dolaşım mantığı, Madison Square Garden’ın altındaki fare labirentinin yerini alıyor. İstasyonun dışında, peyzajlı terasları ve sıra sütunları olan yeni, gözenekli bir taş cephe, New York’un 1960’larda McKim, Mead & White’ın orijinal Penn İstasyonu yıkıldığında israf ettiği mimari duyarlılığın ve sivil sembolizmin bir ölçüsünü geri getirecekti. .
Kendisinden önceki pek çok kişinin aksine, plan Bahçe’nin taşınmasını içermiyor. Korkarım bu rüya, Betamax ve Blu-ray’in yolunu tuttu. Bunun yerine, ASTM resimleri, davul şeklindeki arenayı kare bir podyum içinde sıkıştırıyor – bir sokak duvarını ve eski istasyonun kısmi ayak izini yeniden oluşturuyor.
Eski istasyona ve ayrıca caddenin karşısındaki Beaux-Arts kardeşi James A. Farley Binasına zarif bir şekilde selam veren senkoplu sütun sıralarıyla çerçevelenmiş, yüce bir Eighth Avenue girişi, 55 metrelik yeni bir binaya inecekti. tavanda şehrin sokaklarının kabartmalı bir haritası olan yüksek tren salonu. ASTM, salonu inşa etmek için (bildirildiğine göre 500 milyon doların güneyinde bir yere) satın alacak ve ardından, arenanın batı tarafına, kaldırımın üzerinden tutunan Madison Square Garden’daki Tiyatro’yu yıkacak ve onlarca yıldır iki- Sekizinci Cadde boyunca ölü bölgeyi engelleyin.
ASTM’nin ekibi, Bahçe için uzun süredir mühendis olan Severud Associates’in yanı sıra iki mimarlık firması, New York merkezli ve yıllarca çeşitli Bahçe yenileme planları üzerinde çalışan Vishaan Chakrabarti tarafından yönetilen PAU ve yeni Terminali denetleyen HOK’tan oluşuyor. La Guardia Havalimanı’nda B.
Şimdilik 6 milyar dolarlık rakamın ve ASTM’nin aşımları karşılama garantisinin akla yatkınlığını başkalarına bırakıyorum. Maliyet bir yana, burada hayran olunacak çok şey var, diğer şeylerin yanı sıra, planın çevredeki sokaklara ve kaldırımlara nasıl öncelik verdiği ve Amtrak depolama ve Garden’ın yükleme rampası gibi şeyleri içeren bir dizi son derece seksi olmayan evin arkası sorunlarını çözdüğü, ve banliyö alanlarının tasarımı nihai olarak bağlıdır. Grand Central Terminal ve Schinkel’in Berlin’deki Altes Müzesi gibi yüce emsallerden ilham alan ASTM’nin bu erken aşamadaki mimarisi biraz katı ve kendini beğenmiş ama New York’a layık bir geçidin çok önemli olduğunu açıkça aktarıyor. ona güvenen milyonlarca çalışan, yüksek tavanlar, net tabelalar ve sıcak simitlerden daha fazlasını sunmaya ihtiyaç duyuyor. Halkın gurur kaynağı olmalıdır.
Ancak ASTM veya başka biri değil, Büyükşehir Ulaşım Otoritesi şimdilik resmi ana plandan sorumlu. 2021’in başlarında, hatırlarsınız, Farley Binası’nda Moynihan Tren Salonu açıldı. Çatı pencereleri ve Tennessee mermeriyle, pandeminin en derin günlerinde şehir için anında bir cazibe merkezi ve parlak bir nokta haline geldi ve New Yorklulara büyük bir kamusal alanın neye benzediğini hatırlattı. Ancak Moynihan, her gün Penn İstasyonu’ndan muzdarip olan 600.000’den fazla yolcunun küçük bir kısmından daha fazlasına asla hizmet veremez. Dolayısıyla Penn’i tamir etme görevi, zaten aşırı yüklenmiş ve zor durumdaki MTA’ya ve aralarında FXCollaborative, WSP ve Penn İstasyonu’na en yakın analog olan Londra’daki King’s Cross İstasyonu’nu başarıyla yeniden yapan İngiliz mimar John McAslan’ın da yer aldığı bir tasarımcı ve mühendisler ekibine düştü.
Meslektaşlarım Dana Rubinstein ve Stefanos Chen geçtiğimiz baharda ASTM’nin kendisini resme dahil ettiği haberini verdiğinde işler aşağı yukarı böyleydi. Geçen hafta MTA yetkilileriyle konuştuğumda, söz verilen planın tüm ayrıntılarını gelecek yaz, yani bundan bir yıl sonra teslim etmek için yolda olduklarını söylediler. Proje için mevcut bütçe tahminleri 7 milyar doların kuzeyinde. Tüm tasarım ve finansal detayların masada kaldığını söylediler. İstasyonu Long Island Demiryolu ve New York City metro sistemi ile paylaşan Amtrak ve New Jersey Transit, sonunda MTA’nın pişirdiklerini imzalayacak.
Ya da değil.
Hala benimle misin?
Önümüzdeki yıl boyunca, MTA’nın ya kendi başına ya da Vali Kathy Hochul’un, diğer politikacıların ve/veya ortak demiryollarının baskısı nedeniyle, örneğin ASTM’nin veya farklı bir geliştiricinin kurulmasına karar vermesi mümkündür. projeyi bir kamu-özel ortaklığının veya P3’ün bir parçası olarak devralmalıdır.
Aslında hem yeni La Guardia terminali hem de Moynihan böyle inşa edildi. MTA şu anda engelli insanlara erişim sağlamak için bir dizi metro istasyonunu asansörlerle donatıyor. MTA için bu projeyi yürüten özel şirket, ASTM’nin bir yan kuruluşu olan Halmar International’dır. Halmar ayrıca Long Island Demiryolu için yeni bir üçüncü ray inşa ediyor.
Sanırım bu bağlamda, Bayan Hochul’un görevlilerinin geçen hafta alelacele organize ettikleri tuhaf medya olayını deşifre edebiliriz – görünüşe göre ASTM’nin son çizimleri ve bütçesinden birkaç gün sonra piyasaya sürülmesini geride bırakacak şekilde zamanlanmış. Valinin etkinliği, MTA’nın birkaç yılını harcadığı ve 700 milyon dolarlık devasa bir yeniden yapılanma için istasyonun kuzey ucu boyunca uzanan yeni Long Island Demiryolu koridorunda gerçekleşti. Yedinci Cadde’de koni şeklinde yeni bir girişi içeren bu yenileme, klostrofobik bir tavşan barınağını büyük, geniş bir geçide dönüştürdü, ancak fiyat etiketi astronomikti ve mimari etkileyici değildi.
Etkinlikte, valinin yanında duran MTA’nın şefi Janno Lieber, FXCollaborative’in yeni istasyon için yaptığı son çizimlerden birkaçını gösterdi. Dubai’de.
Bayan Hochul, Bay Lieber konuştuktan sonra o çizimlerle arasına mesafe koymuş gibiydi. Kalabalığa “Burada bir plan yapmak için durmuyoruz” dedi. “Herkesin bize vizyonunu gösterme fırsatı var.”
Bence sadece ASTM’nin anlatıyı bozmasını ve tasarım açısından her şeyin gerçekten mümkün olduğu gerçeğini değil, aynı zamanda MTA’ların belirsizlik durumunu da yansıtan tuhaf bir sekanstı. plan. MTA yetkilileri şu anda ASTM’nin hayal ettiği türden büyük bir Sekizinci Cadde girişinin, kamu maliyetini haklı çıkaracak kadar işe gidip gelenlere hizmet etmeyeceği konusunda ısrar ediyorlar. Yolcuların belki de sadece yüzde 30’unun o batı yakasındaki istasyonu kullanacağını hesaplıyorlar. Vergi mükelleflerinin, Bahçe’nin sahibi olan Dolan ailesini tiyatro için ödeme yaparak ödüllendirmemesi konusunda kararlılar.
MTA’nın 2038 yılına kadar günlük 680.000’den fazla yolcu olacağını tahmin ettiğinin yüzde otuzu, Penn İstasyonu’nun batı yakasını ülkenin dördüncü en işlek tren merkezi yapacak. Ve bu batı tarafı, binicilerin girip çıktığı pistlerin ortasına oturur. Aman neyse. Burada olup bitenleri yorumlamanın tamamen ayrı bir konuyu içeren başka bir yolu daha var: Bahçenin istasyonun tepesinde faaliyet göstermesine izin veren özel izin.
Saati, istasyonu onarmak için artan çağrılara yanıt veren New York Belediye Meclisinin, Garden’ın talep ettiği gibi özel izni kalıcı hale getirmeyi reddettiği ve bunun yerine 10 yıl uzattığı 2013 yılına geri alın, bu süre zarfında Garden’ın olması gerekiyordu. yeni bir ev bul. Bahçe öyle bir şey yapmadı.
Sanırım şu anda MTA’nın konsept çizimlerinde gördüğümüz şey kısmen Garden ile bir müzakere stratejisi. Devasa cam tavanlı bu önerilen tren salonu, Garden’ın orta blok taksi yolundan vazgeçmesini ve bilet sahiplerinin yüzde 80’inin arenaya ulaştığı yaya köprüsünü küçültmesini gerektirecekti. MTA, kaldıraç sağlamak için bu yaz Konsey oylamasına güveniyor gibi görünüyor. Bay Lieber, MTA yönetim kurulu toplantısında “Dolanlar şimdiye kadar New Yorklulardan oldukça iyi bir anlaşma aldı” dedi. “Şu anda bu hesaba daha yüz milyonlarca ödeme yapmak istemiyorum.”
Diğer bir deyişle ASTM, Garden’ın işbirliğini satın almaya karar verdi. MTA, Garden’a düşman muamelesi yapıyor.
Tahminime göre Konsey, bu yaz, Bahçe’nin istasyonu ve çevresini iyileştirme planlarıyla bir şekilde işbirliği yapması koşuluyla, izni sınırlı bir süre için yenilemeye karar verecek. Özel izin oylaması sonuçlandırıldıktan sonra, MTA’nın stratejisi ve tasarımı farklı görünebilir.
Aksi takdirde, Bahçe ile ilgili talepleri, herhangi bir tadilatı mahkemede yıllarca bağlayabilecek davaları tetiklemeyi garanti ediyor gibi görünüyor. Ve bir tadilatın finansmanı, Beyaz Saray’da sempatik bir yönetim gerektiren federal hibelere bağlıdır.
Yani saat ilerliyor.
Bütün bunlar hala baş döndürücü görünüyorsa, sonuç olarak, istasyonun kaderini gelecek yıl belirleyecek. Belki de orijinal McKim, Mead & White binasının yıkılmasından bu yana benzer bir ivme ve siyasi yıldızlar arasında benzer bir hizalanma olmamıştır. Şimdi soru, New Yorkluların orijinal istasyonu yeniden inşa etmek veya Eastern Seaboard’un demiryolu ağını yeniden şekillendirmek için sızlanma ve gökte pasta çağrılarını bir kenara bırakıp nihayet mümkün olanın etrafında bir araya gelip gelemeyecekleri.
Bayan Hochul, Penn İstasyonu’nun birinci öncelik olduğunu söylüyor. Onu tutalım.
