Her Eylül ve Şubat ayında, T kadın moda ekibi – yaratıcı yönetmen Patrick Li, kadın stil yönetmeni Kate Lanphear ve genel yayın yönetmeni Nick Haramis – ve ben Milano ve Paris moda haftalarına gidiyoruz. Bu 16 gün boyunca düzinelerce gösteri izleyeceğiz ve aynı sayıda toplantı yapacağız; ve birbirimizi gösterilerde görsek de, bireysel programlarımız sıklıkla farklılık gösteriyor. Gösteriler arasında, Kate ve Nick yeni bir genç tasarımcı için bir sunumda olabilir; Patrick derginin birlikte çalışmasını istediği bir stilist veya fotoğrafçıyla kahve içiyor olabilir; ben bir markanın pazarlama direktörüyle kahvaltı ediyor olabilirim.
Bu yüzden o haftaların en sevdiğim ritüeli takım yemeğidir. Paris Moda Haftası’nın son gecesinde gerçekleşir ve dokunulmazdır. Birlikte, gördüğümüz şovlar, duyduğumuz dedikodular, tanıştığımız insanlar, aklımıza gelen hikaye fikirleri, geliştirdiğimiz teoriler hakkında konuşuruz. Ancak meslektaşlar olarak bir araya gelmenin yanı sıra, arkadaşlar olarak bir araya gelmemiz, birbirimizin yanında zaman geçirmemiz ve yaptığımız işi, saçmalıklarına ve ara sıra can sıkıcı durumlarına rağmen ne kadar şanslı olduğumuzu düşünmemiz için de bir zamandır. Paris’te sadece Asya yemekleri yerim (çok fazla tereyağına tahammül edemem ve zaten Japon ve Vietnam yemekleri mükemmeldir), bu yüzden genellikle İkinci Bölge’de Bambou adında neşeli, romantik bir şekilde aydınlatılmış bir Güneydoğu Asya restoranına gideriz. Sonrasında her zaman grup fotoğrafı çektirir, grupça sarılırız ve ardından ertesi gün New York’a dönüş uçuşu için odalarımıza geri döneriz.
Bu geleneği ne kadar sevdiğimi düşünürsek, altı farklı personel yemeği hakkındaki hikayemizde diğer insanların eşdeğer ekip yemeklerini okumayı çok sevdim. Bazen – film yapımcısı Ava DuVernay’ın dağıtım ve prodüksiyon şirketinin üyeleri için düzenlediği grup öğle yemeğinde veya görsel sanatçı Cai Guo-Qiang’ın stüdyosu için düzenlediği öğle yemeğinde veya şef-sahip Jeremy Lee’nin restoran personeli için düzenlediği öğle yemeğinde olduğu gibi – yemek neredeyse şirket kadar önemlidir. Diğer durumlarda, deneyim için daha az merkezidir: Moda tasarımcısı Joseph Altuzarra’nın stüdyosunda veya “Stranger Things”in tiyatro prodüksiyonunda veya mimar Tatiana Bilbao’nun ofisinde, yemekler sade veya gündeliktir. Ancak öğle yemeği ister dışarıdan tedarik edilsin ister şarküteriden bireyler tarafından satın alınsın, bu yaratıcı liderlerin her biri hemfikirdir: Buradaki temel şey yenen şey değil, onu yiyen insanlardır. DuVernay, “İşte elinizden gelenin en iyisini yapmak için,” diyor, “istendiğinizi, rahat olduğunuzu hissetmelisiniz. … Oturup, insanları kendileri olmaya davet etmek, güzel bir yemek paylaşmak — bunlar“yapı taşlarıdır.”
Kapaklarda
Dolce & Gabbanaüst, 2.195 dolar ve kot, 995 dolar, dolcegabbana.com; ve Hermeskemer, 2.075 dolar, hermes.com. Kredi… Fotoğraf: Ilya Lipkin. Stil: Jay Massacret
