Tyler Rake ve Nic Khan’ın bir sefer daha taş üstünde taş, omuz üstüne baş bırakmadığı Extraction 2 sinemasının direktörü Sam Hargrave ve başrollerinden Golshifteh Farahani ile röportja yapma bahtına eriştik. Sorularımıza verdikleri samimi karşılıkları aşağıda bulabilirsiniz.
Onur: Biz Oyungezer olarak, görüntü oyunları üzerine ağırlaşan bir mecrayız o yüzden kendi adıma çok banko gördüğüm bir soru ile başlamak isterim. Extraction 2’de görüntü oyunlarındakileri andırdığını düşündüğüm pek çok aksiyon donesi var, sinema üretim kademesinin rastgele bir noktasında görüntü oyunlarına öykündü mü pekala?
Sam Hargrave: Değişiktir benim görüntü oyunlarıyla pek de aram yok. Sanırım en son 007 Goldeneye’ı oynamıştım, o yüzden an itibariyle bu dünyanın içinde olduğumu söyleyemem. Lakin görüntü oyunları tanınan kültürün kıymetli bir kesimi haline geldiler, o yüzden bilinçaltımı illaki etkilemişlerdir. Sinemanın imal sürecinde bana en çok esin kaynağı olan şeylere örnek olarak ise Hong Kong sinemasına ek olarak Rambo ve Die Hard üzere sinemaları gösterebilirim. Uzun, kesintisiz sahnelerde(plan sekans) ise elbette Children of Men bana büyük bir ilham kaynağı oldu. Bu noktada iki sinemada de yapmaya çalıştığım şey izleyicilere kendilerini o dünyanın içindeymiş üzere hissettirmekti ki bu noktada görüntü oyunları ile bir paralellik yakalamış olabiliriz zira onların da ana olayı bu. Buna yönelik olumlu bir reaksiyonunuz olması beni keyifli etti.
Bildiğim kadarıyla birinci Extraction sineması sizin de direktör koltuğuna birinci oturuşunuzdu. Birinci sinemadan Extraction 2’ye gelirken üretim sürecinde neler sizin için daha kolay oldu?
Daha kolay diyebileceğim pek de bir şey yoktu, ikinci sinema birincisinden çok daha zordu. Öte yandan süreçten ne beklenmesi gerektiği noktasından daha fazla şey bildiğim için bu kimi şeylerin daha pürüzsüz ilerlemesini sağladı. Örneğin birinci Extraction’da sete adım attığım anda bir soru bombardımanına tutulmuştum ve şaşkınlık vericiydi. Bu kadar fazla karşılık gerekeceğini bilmiyordum. Bu sefer buna bir tık daha hazırlıklıydım. Direktörlüğün olayı farklı imal departmanları ortasındaki bağlantı ağını da örebilmek zira sinema sırtını işbirliğine dayayan bir sanat kısmı. İnsanlara onlardan ne yapmalarını beklediğini açık ve net bir formda aktaramazsanız işlerini yapamıyorlar.
Verdiğiniz karşılık az biraz üçüncü sorumun kapsamına da girdi lakin yeniden de sorayım; Extraction 2’de birincisine kıyasla neyi daha güzel başardığınızı düşünüyorsunuz?
Bunu ne derece başarıp başaramadığımızın kararını izleyici verecek lakin yapmaya çalıştığımız şey, daha fazla, daha âlâ aksiyon ortaya çıkarmak, daha heyecan dolu bir sinema yapmak lakin bunu yaparken karşımızdaki karakterlerin his dünyalarında daha derinlere de inebilmekti. Sinemanın kötülerini de uygun işleyip onları üç boyutlu kılmak istedik.
Peki Extraction markası etrafında bir sinematik cihan, ya da daha doğrusu bir “Streaming” kozmosu inşa etmenin en alımlı tarafı ne oldu sizin için?
Sanırım bu biçim bir şey yapmanın en heyecan verici tarafı, tekil öyküler ortasında kurulan bağlara ek olarak karakterlerin farklı biçimlerde sahneye dönüşleri ile izleyicide bir heyecan yaratabilmek yahut onların öykülerini ayrıyeten deneyim edebilmek için peşlerinden gidebilmek. Örneğin Nic’i Nic yapan şeyler ne, nereden gelmiş, nereye gidiyor, bu üslup şeyleri öğrenmek heyecan verici olurdu.
Extraction kozmosunun büyüyüp yeşermesini birinci elden görmek ismine direktör koltuğunda kalmayı planlıyor musunuz pekala?
Yönetmen koltuğunda kalmayı çok isterim, ha olağan insanların sinemaya reaksiyonu benden ve yönetmenliğimden nefret etmek olur da ormana kaçıp insanlardan saklanmam gerekmezse olağan. Extraction yapmaktan çok keyif aldığım bir iş oldu ancak günün sonunda devam edip etmeyeceğim izleyiciye kalmış. Beşerler yaptığım işten keyif almazlarsa devamını getirmek bana düşmez ancak düşmesi beni çok keyifli eder.
Bu soruyu sormaya vaktim kalmayacağını düşünüyordum lakin kalmış o yüzden sorayım: Chris Hemsworth ve Idris Elba daha evvel Thor sinemalarından bir ortaya geldiler, bir arada bir kimyaları var. Extraction 2’de birlikte çok ekran mühletleri yok lakin devamında olacak üzere. Sizce bu ne kadar eğlenceli olacak?
Üçüncü sinemanın gelip gelmeyeceğini ve gelirse öykünün nerelere gideceğini şimdi kimse bilmiyor elbette lakin ikisini bir arada daha fazla izleme fikri heyecan verici. Elbette ki Thor sinemalarından tanışıyorlar, bu sinemalarda çalıştıkları mühlet boyunca arkadaş da olmuşlar ki sıra Elba’nın canlandırdığı karaktere oyuncu bulmaya geldiğinde kendisini öneren de şahsen Chris oldu. Ortalarından güç dolu bir kimya var, birbirleri ile oyun oynamayı, birbirlerine meydan okumayı biliyorlar. Bunu bir sinemada gördükleri noktada seyircilerin olumlu reaksiyonlar vereceğini düşünüyorum.
Süremiz azaldığına nazaran Extraction 2’nin direktörü olarak bize ve izleyicilere söylemek istediğiniz rastgele bir şey olup olmadığını sorayım ve bununla kapanışı yapalım.
İzleyicilere birinci sinemaya verdikleri ve umuyorum ikincisine de verecekleri dayanak için teşekkür ederim. Sizin sayenizde bu işi yapıyoruz ve desteğinize minnettarız.
Bize ayırdığınız vakit için teşekkürler, görüşmek üzere.
Görüşmek üzere.
Onur: Birinci Extraction sineması yanlışım yoksa (varmış) birinci Hollywood projeniz yanılmıyorsam değil mi? Öncesinde İran ve Avrupa sinemalarında rol yaptınız, o noktadan buraya gelmek nasıl bir geçişi yanında getirdi? Bir aksiyon sinemasında rol almaya nasıl karar verdiniz ve bunun ikinci raundu nasıl oldu?
Golshifteh Farahani: Esasen birinci Hollywood deneyimim Ridley Scott’ın 2008’deki Body of Lies isimli sinemasıydı. Extraction’ın dahil olduğum birinci tam teşekküllü Amerikan aksiyon sineması olduğu söylenebilir. Gerçi şu noktada Netflix’in yaptığı işe Amerikan diyebilir miyiz bilmiyorum zira Netflix’te ve projelerinde dünyanın dört bir yanından çok fazla da insan çalışıyor. Netflix gibisi platformlar çok daha memleketler arası kapasitede çalışıyor, Warner Bros ile çalıştığım devri hatırlıyorum ki o proje nitekim safkan Amerikan bir projeydi.
Bir aksiyon sinemasında çalışmaya gelince, bu dört gözle beklediğim bir deneyimdi. Sinemaya hazırlanma süreci, yaptığımız egzersizler inanılmazdı. Çekimlerden iki ay evvel Jui Jitsu, Kung Fu ve boksun yanında silah kullanmayı öğrendik, koreografileri ezberledik, bir yandan dövüşürken bir yandan rol yapmaya alıştık. Tüm bunlara bayıldım açıkçası, ben bedenini fizikî aktivitelerde çalıştırmayı seven bir beşerim ve birçok durumda dublör da kullanmıyorum. Bu açıdan Sam Hargrave ile çalışmak da bana işin zirve noktalarından birini tattırdı.
Karakteriniz Nic Khan, bu sinemada neredeyse Tyler Rake kadar yırtıcı bir kişilik. Role girmek ismine sizin de bu türlü hissetmeniz gerektiğini kestirim ediyorum, bunu nasıl başardınız pekala?
Burada sinema ile alakalı takdir ettiğin noktalardan bir diğerine geliyoruz, Nic ve Tyler bir çift değiller. Karşı cinsten iki insanın birebir gaye uğrunda romantik bir bağlantıya girmeden savaştıkları da pek görmüyoruz, bu çok sevdiğim ve benzerine az rastlanan bir şey. Nic güçlü bir karakter, kurtarmaya çalıştıkları bayanı ve çocuğunu umursadığını görüyorsunuz. Dövüşmeye gelince bir erkek üzere değil, bir bayan olarak, bir bayan üzere ancak en az erkekler kadar zalimce dövüşüyor. Güçlü bir bayan olmak için erkek üzere görünmesi de gerekmiyor. Acımasızlığının yanında da ne bayanlığını ne de kırılgan taraflarını elden bırakıyor.
Nic Khan’daki, sizin de gerçek hayatta sahip olmayı çok isteyeceğiniz özellikler neler? Karakteristik özellikleri de, fizikî özellikleri de söyleyebilirsiniz.
Nic Khan ziyadesiyle tertipli, tertipli bir karakter. Pek çok şeyi birebir anda başarabiliyor, bir tarafta planlı programlı, öbür tarafta ziyadesiyle yabanî. Bu özelliklerden yalnızca biri ile tanımlanmıyor, bir yanda silah satıcılığı yapıyor, öteki tarafta bir aileyi kurtarmak için mevti göze alıp misyona gidiyor. Bunun nedenini merak ediyordum, “eğer bu kadar güçlü ve zenginse neden zahmet edip alana iniyor ki?” diyordum. Tüm bunları bir biçimde Rake için yapıyor olabilir mi? Burada keşfedilecek bir şeyler var mı? Günün sonunda korkusuz ve iş bitirici birisi olması beni etkiliyor.
Fiziksele gelirsek, trende iki adamla savaştığı sahne var ya hani? İşte oradaki üzere dövüşebilmeyi, iki adamı motamot o halde alaşağı edebilecek biri olmayı isterdim. O sahne için hayli hazırlanmak gerektiği için ne kadar sıkıntı bir şey olduğunu biliyorum. Ben gerçek hayatta birine yanlışsız dürüst yumruk atmayı bile başarabilecek bir insan değilim, buna muktedir değilim ancak Nic o denli mi? Onun üzere dayak atabilmeyi çok isterdim.
