Son iki buçuk yıldır Oregon, artan bağımlılık oranlarını ve aşırı doz ölümlerini durdurmak için alışılmadık bir deney deniyor. Fentanil ve metamfetamin de dahil olmak üzere “kişisel kullanım” için az miktarda yasa dışı uyuşturucuyla yakalanan kişiler sadece 100 dolar para cezasına çarptırılır; bu, bir uyuşturucu taramasına ve sağlık değerlendirmesine katılmaları halinde feragat edilebilecek bir yaptırımdır. Amaç, kovuşturmaları büyük ölçekli satıcılara ayırmak ve bağımlılığı öncelikle bir halk sağlığı acil durumu olarak ele almaktır.
Tedbir 110 olarak bilinen teklif, Kasım 2020’de Oregon seçmenlerinin yaklaşık yüzde 60’ı tarafından onaylandığında, salgın Portland şehir merkezini işçi ve turistlerden çoktan boşaltmıştı. Ancak sokak nüfusu, özellikle o yaz ülke geneline yayılan polis karşıtı protestolardan sonra artıyordu. Önlemin Şubat 2021’de yürürlüğe girmesinden sonraki aylar içinde, uzun süre gölgede kalan açık havada uyuşturucu kullanımı, insanların parklarda daireler çizerek veya sokak tabelalarına yaslanarak, alüminyum folyoya ezilmiş fentanil tüttürmesiyle tam görüş alanına girdi.
O zamandan beri, Oregon’un aşırı doz oranları yalnızca arttı. Şimdi, evsiz insanların çadırları Portland’daki birçok kaldırımda sıralanıyor. Tedavi için aylarca süren bekleme listeleri uzamaya devam ediyor. Bazı politikacılar ve topluluk grupları, Tedbir 110’un katı fentanil bulundurma yasalarıyla değiştirilmesini istiyor. Diğerleri ona daha fazla zaman ve kaynak ayırması için yalvarıyor.
Açık hava uyuşturucu pazarı olarak kullanılan boş bir bina olan Washington Center kapatılıyor; Kristiana Bolin ve kocası Josh, bir yıl önce Portland’a taşındı, bir minibüste yaşıyor ve fentanil kullanıyor; binaya binmek; yerinde bir polis kruvazörü.
Aşağıdakiler, bugün Portland’dan gelen seslerin ve görüntülerin bir mozaiğidir.
Şehir merkezinde çalışmak
Bir ticari binanın gömme lobisinde erkek kardeşiyle birlikte işlettiği bir kafe ve şarap barı olan Forte Portland’da işe giderken, Jennifer Myrle iğneler, kırık camlar ve insan dışkısı. Çoğu zaman, birisinin lobi kapısının önünden geçerek girişini engellediğini söylüyor. Geçen gün, bir adam yalpalayarak içeri girdi, bir Forte kanepeye uzandı, gömleğini ve ayakkabılarını çıkardı ve gitmeyi reddetti.
Bayan Myrle, “Öğleden sonra saat dörtte sokaklar bayi merkezi gibi hissedilebilir,” dedi. “Kar maskeli, kapüşonlu ve sırt çantalı en az 20 ila 30 kişi, genellikle bisiklet ve scooterlarda. Polisi aramanın bir anlamı yok.”
Jennifer Myrle şehir merkezinde bir şarap ve kahve barı işletiyor. “Öğleden sonra saat dörtte sokaklar bayi merkezi gibi hissedilebilir,” dedi. “Polis çağırmanın bir anlamı yok.”
Sokak kargaşasına rağmen, Bayan Myrle molalarında yürüyüşe çıkmayı sever. “Fakat bir Salı sabahı saat 11:30’da Target ile Nordstrom arasındaki bloğa yürüdüm ve her şeyin ortasında,” dedi, bir kadının bir erkeğe oral seks yaptığını gördü.
Akıl sağlığı ve barınma krizleri de dahil olmak üzere uzun süredir devam eden toplumsal sorunların birleştiğine tanık olduğunun kesinlikle farkında. “Ama o kadar çok uyuşturucu var ki,” dedi.
Silah ve Narcan ile devriye gezmek
Subay David Baer Portland Polis Bürosundan bir polis memuru, bir silah, bir kontrol paneli ve aşırı dozu tersine çeviren uyuşturucu Narcan ile silahlanmış bir dağ bisikletiyle şehir merkezinde devriye geziyor. Vardiyasını, büyük miktarlarda mavi fentanil hapı taşıyan sokak satıcılarını tutuklayarak, toplum içinde enjekte eden veya uyuşturucu içen kişiler için 100 dolarlık alıntı biletleri yazarak ve günde en az bir kez karşılaştığı acil bir durum olan başını sallayanlara Narcan uygulayarak geçiriyor.
Bu tür sahnelerin Portland Polisi Central Bike Squad’ın Instagram hesabında gösterilmesi yoğun tepki topladı.
Memur Baer, ”DM’lerde çok fazla geri bildirim alıyorum: ‘Bağımlıların ölmesine izin vermelisin, Narcanlı olmamalılar'” dedi ve ekledi: “Bunu okumak zor çünkü bu insanlarla her gün etkileşim halindeyiz. Aynı kişi üzerinde defalarca çalıştım.”
Memur Baer’in yıllardır yardım ettiği tek kişi, Justin adında bir adamdır. Kuzey Portland’daki gece devriye vardiyaları sırasında, bir gece barlarda sarhoş olan Justin’le karşılaşır ve onu eve bırakırdı.
“Geçen gün bisikletle dolaşıyordum ve baktım – ‘O adam neden orada kanıyor?’ Onu döndürüyorum ve bu Justin!” Ofis Baer dedi.
“Şehre gelmişti ve şimdi fentanil bağımlısı. Ben de onu Narcanned ettim ve geri geldi. Sanırım şimdi iki kez.”
İşinin büyük bir kısmı Measure 110 biletleri yazmak. “‘Hey, kaldırımda veya oyun alanında meth veya fentanil içemezsin’ gibi. Ve aldığımız geri tepme? İnsanlar gerçekten agresif olabiliyor. Uyuşturucunun yasal olduğunu düşündükleri için haklı olduklarını düşünüyorlar.
“’Bira yasal ama yine de toplum içinde bira içemezsiniz’ diyorum. Bu yüzden onlardan alıntı yapıyoruz ve onlara ilaç tarama kartı veriyoruz. Sonra tedavi istemediklerini söyleyecekler veya bize ‘Tamam, numarayı arayacağım’ diyecekler.
“Ve iki saat sonra onlarla tekrar karşılaşıyoruz ve sigara içiyorlar, hatta aşırı doz alıyorlar.”
kaldırımda yaşamak
“Portland, evsiz bir uyuşturucu bağımlısı için cennetten bir kesit” dedi. Nuh Nethers,kız arkadaşıyla birlikte bir kilisenin çitine karşı kaldırımda parlak turuncu bir çadırda yaşayan, burada hem fentanil hem de meth ateş edip tütsüleyen.
Avantajları işaretledi: İstediği yerde uyuşturucu kullanabiliyor ve artık polisler onu taciz etmiyor. Cennete taşınan yeni müşterileri arayan daha fazla bayi var. Bu, ilaçların bol ve ucuz olduğu anlamına gelir.
Dezavantajları: Çadırda yaşamanın cennet olmadığını söyledi, özellikle de yakınlardaki çadırlarda meth’i yüksek olan insanlar ona beyzbol sopalarıyla vurduğunda.
Artı, çadırların tahliye bildirimleri daha yeni asılmıştı ve herkesin ertesi gün sabah 8’de gitmesini emrediyordu. Bundan sonra nereye taşınacağını bilmiyordu. Ama dışarı çıkmazsa, polisin eşyalarını toplayacağını, bir ay boyunca saklayacağını ve sonra atacağını söyledi.
Tedbir 110 ayrıca ev sahiplerinden – işleri olan, dolu buzdolapları, ücretli izinler – aldığı nefreti ve alayı geri çevirmedi. Bu bakışları keskin bir şekilde hissediyor, en azından bir süre hayatı onlarınkine benzediği için.
Noah Nethers kitap yazmayı umuyordu; bir çorabın içine gizlenmiş fentanil; kısmen alüminyum folyo üzerinde tütsülenmiş mavi bir fentanil hapı; Bay Nethers çadırında bir fentanil borusunu temizliyor.
Detroit’te büyümüş, İngilizce öğretmeni olmayı ve kitap yazmayı hayal etmişti. Ama beşinci sınıfta ağabeyinin çorap çekmecesini karıştırmaya başladı ve ot zulasını buldu. Lisede, Bay Nethers ezilmiş OxyContin hapları içiyordu. Sonra eroini denedi.
Beş ya da altı kez rehabilitasyona girip çıktı. Ve hapishane.
Bay Nethers ayık kalabildiği yıllarda inşaatta çalıştı, kira ödedi ve baba oldu.
Denver’a taşındı ama eroin onu tekrar buldu. Uzun bir süre ateş edip çalışmaya devam edebilirdi. Ancak iki büyük doz aşımından sonra, “Vicdanım beni parçalıyordu ve dışarı çıkmak zorunda kaldım” dedi.
Dört yıl önce bir hemşirenin yaşadığı Portland’a taşındı. Ama uyuşturucu onu çekti. Sonra salgın vurdu. Sonunda sokaklar çağrıldı. Şimdi 42 yaşında olan Bay Nethers, “Eroin satıcılarını bulmak için insanca mümkün olduğu kadar uzun süre bekledim, ama sonra gittiler,” dedi. “Ben de fentanil hız trenine bindim.”
Son zamanlarda, günlük mücadelelerine sert bir şekilde bakmaya çalışıyor.
Bay Nethers, “Dağın yamacına tamamen çarpmadan önce uçağı yukarı çekmek istiyorum,” dedi. “Yani, lütfen, lütfen Tanrım, bundan kurtulmanın bir yolu olduğunu söyle bana.”
Çok fazla yardım çağrısı almak
Solara Salazar Portland’da genç yetişkinlere hizmet veren Cielo Tedavi Merkezi’nin müdürü olan , şu anda rehabilitasyon hizmetleri hakkında günde yaklaşık 20 soru alıyor. “Ve çoğuna yardım edemeyiz,” dedi.
Cielo ayakta tedavi ve ayık barınma sunuyor. Bu, bağımlılıklarını yönetmeye çoktan başlamış insanlar için harika, ancak meth, OxyContin ve fentanil bağımlılıklarından kurtulan Bayan Salazar, akut krizde olan ve bir yatılı programda hemen bir yatağa ihtiyacı olanlardan haber almaya devam ediyor.
Henüz yatarak tedavi görmemiş, hastane detoksundan ayrılan insanlardan memnuniyet alıyor. O ve diğerleri, Oregon’un Medicaid hastalarının bir tedavi yatağı için aylarca bekleyebileceğini söyledi.
“Bir adımı atlayıp insanların başarılı olmasını bekleyemezsiniz” dedi. “Bu şekilde gerçekten düşük bir başarı oranımız var.”
Cielo Tedavi Merkezi’nden Solara Salazar, bir rehabilitasyon mezuniyet töreni yönetti; Fentanil kullanmış olan Gabriel Robles-Ellis törende konuştu; komşular ilçe komiseri adaylarıyla görüşürken Tedbir 110’un etkisi hakkında konuştular.
Measure 110’un artan hizmet vaadi için finansman, Oregon’un marihuana vergi gelirlerinden geliyor. Yavaş bir başlangıcın ardından, temiz iğneler ve test şeritleri sağlayarak uyuşturucu kullanımını daha güvenli hale getirmeye çalışan, kültürel olarak özel akran desteği sunan ve yeni iyileşmekte olan insanlara barınak sağlayan programlara 265 milyon dolardan fazla aktı. Ancak bağımlılık için yatılı tedavi henüz önemli ölçüde genişletilmedi.
Yine de 110’u eleştirenler, 100 dolar para cezası alan çok az uyuşturucu kullanıcısının rehabilitasyona başvurduğunu söylüyor.
Bayan Salazar bu iddiayı reddediyor. “Ortadaki hikaye, ‘110 Önlemi işe yaramıyor çünkü insanlar tedavi istemiyor.’ Bu doğru değil” dedi.
“Zarar azaltmanın güçlü bir savunucusuyum” diye devam etti. “Eskiden model ‘tamamen tedavi, zarar azaltma yok’ idi. Ancak şimdi, iyileştirilmiş tedavi ve destek için kulis yapan Oregon Recovers’ın yönetim kurulunda yer alan Bayan Salazar, “tüm zararları azaltma, evde ek tedavi yok” yönünde bir baskı var – mutlu bir ortam yok” dedi.
“Geçen gün arabasında yaşayan bir kadınla konuştum ve hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ve tedavi için çok çaresizdi. Ona biraz umut vermeye çalışıyorum ve ‘Denemeye devam et, başaracaksın’ diyorum ama bunun bir yalan olduğunu biliyorum. Hamile değil, bu yüzden acil yatak kriterlerini karşılamıyor. Ve ona dört ay boyunca her gün araması gerektiğini söyleyeceğim ve belki o zaman bir yatak bulur?
Bölünmüş komşuları birleştirmek
Aylardır, çatısında koli bandıyla bir saklama kutusu olan eski püskü bir minibüs, SS’in karşısındaki caddeye park edilmiş durumda. Güneydoğu Portland’daki Peter ve Paul Piskoposluk Kilisesi, her saat canlı bir iş yapıyor. bu Rahip Sara Fischer sahiplerinin uyuşturucu sattığını düşünüyor; ilçe iğne değişim programına ev sahipliği yapan kilisesinin otoparkında da görünen bazı müşterileri tanıyor.
Kilisenin cemaatindeki pek çok kişi, Montavilla adlı çeşitli, dağınık ve soylulaştıran bir bölge olan mahalledeki yaygın, kamuya açık uyuşturucu kullanımından duyduğu hayal kırıklığını dile getirdi. Ancak nasıl yanıt verileceği konusundaki öneriler bölücüdür.
Bazıları uyuşturucu kullanıcılarının tahliye edilmesini istiyor: Çocuklarının okula giderken çadırlardan kaçmak zorunda kalmalarına ve aşırı dozlara, çılgın nöbetlere ve toplum içinde dışkılamaya tanık olmalarına kızıyorlar. Ancak diğerleri, dedi, çadır sakinlerine nasıl daha iyi ve daha sürekli bakım sağlanacağı konusunda endişeleniyor.
Pazar günleri kilise, ister çadırlarda ister rahat evlerde yaşasınlar, topluluktaki herkes için bir yemek yemeğine sponsor olur. Burada daha iyi durumda olanlar, olmayanlara yemek servisi yapmaz. Bunun yerine, tüm akşam yemekleri birlikte yemek yer. Hayat hikayelerini paylaşıyorlar, müzik çalıyorlar ve sanat yapıyorlar.
Bayan Fischer, “İnsanların adlarını ve hikayelerini öğrendiğimizde, o kadar da korkutucu olmuyorlar” dedi. “Orada ‘onlar’ olmaktan çıkıyorlar.”
Tedbir 110’un kaderini tahmin edemiyor, ancak uyuşturucu bağımlılığını suç saymanın karmaşık sorunlara yanlış tepki olduğuna kesin olarak inanıyor.
“Bence Tedbir 110’un daha fazla zamana ihtiyacı var,” dedi.
