Yankees’ten Domingo Germán’ın Çarşamba günü yaptığı gibi, bir atıcı mükemmel bir oyun attığında, bu başarıyı sergileyen önceki atıcıların listesi elenir. İsimler ünlü (Sandy Koufax! Cy Young!) ve kesinlikle daha az ünlü (Dallas Braden?).
Bu listenin en üstünde ve kaydırması oldukça kolay olan, diğerlerinden yaklaşık 25 yıl farkla ayrılmış bir çift isim ve oynanış açısından büyük farklılıklar var.
Mükemmel oyunlar listesinin ötesinde, isimleri modern izleyicilere aşina değil. Kulüpleri bile feshedildi. Bazı yönlerden, bugüne kadar kesinlikle ender kalan bir başarıya öncülük ettikleri için yalnızca itibar edilmek için varlarmış gibi görünebilir. Ve çoğu haber kaynağı listelerini beyzbolun 1901’de başlayan sözde modern çağıyla sınırladığından, bazen bunu bile anlamıyorlar.
Richmond en azından birinci olma ayrıcalığını elde ediyor ve Cleveland Blues’a karşı oynadığı mükemmel oyun, spor kariyerinin en önemli noktasıydı. Ancak, beş gün sonra Buffalo Bisons’a karşı oynadığı bir maçta Richmond’un mükemmelliğine ulaşan Ward hakkında bilgi edinmek için zaman ayırırsanız, bir Perşembe öğleden sonra Providence, RI’daki Messer Street Grounds’ta karşılaştığı 27 vurucunun hepsini emekliye ayırdığını göreceksiniz. Los Angeles Angels’ın iki yönlü süperstarı Shohei Ohtani’yi bile utandırabilecek bir özgeçmişte sadece bir satır.
Ohtani’nin atış yapma ve vurma yeteneği hayranlık uyandırıyor, ancak 1860’ta doğan ve birçok kişi tarafından göbek adı Montgomery’den dolayı Monte olarak tanınan Ward daha da fazlasını yaptı. Mükemmel bir oyun sergiledi, Ulusal Lig ERA unvanını kazandı, atıcı olarak 164 galibiyet ve pozisyon oyuncusu olarak 2.107 vuruş topladı, 111’lik bir sezon geçirdi, avukat oldu, bir birlik kurdu, kendi profesyonel ligini kurdu ve , sadece eğlence için, o kadar güçlü bir golf oyunu geliştirdi ki, prestijli bir turnuvada ikinci oldu.
19. yüzyılda atış yapmak ve sahada oynamak daha yaygındı, ancak Major League Baseball’un resmi tarihçisi John Thorn, bir e-postada Ward’ın meslektaşları arasında bile göze çarptığını söyledi – ve sadece oyunuyla değil.
Thorn, “Profesyonel beyzbolun ilk yıllarında çok yönlülük gerçekten daha yaygındı,” dedi. “Ancak Ward, bir atıcı, bir iç saha-dış saha oyuncusu ve bir yazar olarak alışılmadık derecede yetkindi. King Kelly veya Cap Anson gibi figürlerin hayalet biyografilerinden farklı olarak, Ward bir üniversite mezunu ve avukattı ve 1889’da güzel bir tarihsel bölümle birlikte ‘Beyzbol: Nasıl Oyuncu Olunur?
Ward, kendi başarılarını kitabından çıkardı, ancak kariyerinin kısa versiyonu bile, adının daha iyi bilinmemesi şok edici olacak kadar olağanüstü bir oyuncunun resmini çiziyor.
İlk yıllarında Providence için göze çarpan bir atıcı olan Ward, dış sahada oynadı ve ardından bir kol yaralanması geçirdikten sonra New York Giants için kısa stoper oynadı ve bu takımın iki şampiyonluğa ulaşmasına yardımcı oldu. Thorn’un bir keresinde yazdığı gibi, “Reggie Jackson’dan çok önce, o New York’un Bay Ekim’iydi.”
Ward, döneminin büyük bir yıldızıydı ve bu yıldızlığın değerini anlayarak kendisini diğerlerinden ayırdı. Ulusal Lig’de bir oyuncu birliğinin kurulmasına yardım etti ve daha sonra NL’den tamamen koparak Oyuncular Ligi’ni kurdu, NL rakibi, zamanının o kadar ilerisindeydi ki sahipleri için bir gelir paylaşım sistemine sahipti ve sahip değildi. oyuncuları takımlara bağlayan bir yedek madde.
Sonunda ligi başarısız oldu, ancak Ward ilerlemeye devam etti, birkaç NL kulübünün menajeri ve Boston Braves için takım başkanı olarak görev yaptı ve ardından en iyi amatör golf müsabakalarında rekabet etmek için dünyayı gezdi. 1903’te, Kuzey Carolina’daki Pinehurst’te prestijli Kuzey ve Güney Amatör’de ikinci oldu. New York Times, Ward’ın son turdaki çabalarına övgü de dahil olmak üzere turnuvanın günlük haberini sağladı, ancak beyzbol kariyerinden bahsetmedi bile.
Bu tür küçümseme ancak devam ederdi.
Neredeyse herkesin imreneceği bir kariyerle, ölümünden yaklaşık 40 yıl sonra, 1964 yılına kadar Beyzbol Onur Listesi’ne girmedi. Ve eski zaman komitesinden bu onuru aldıktan sonra bile, çoğunlukla göz ardı edildi: Ertesi gün The New York Times’daki manşet, komitenin seçtiği diğer dört oyuncuyu isimlendirdi ve hikayenin yalnızca son iki paragrafında Ward’dan bahsetti.
Thorn, Ward’ın uzun bekleyişi hakkında, “Anson, Kelly ve Ewing geldikten sonra on dokuzuncu yüzyıl değerleri büyük ölçüde göz ardı edildi,” dedi. “Bir zamanlar ‘ölümsüzler’ çöp kutusuna gönderildi.”
Ward’ın oyunla ilgili fikirlerine, özellikle de Oyuncular Ligi’nin nasıl organize edildiğine bakıldığında, sporu – o sırada hala beyzbol olarak tirelenmiş – nasıl bir şeye dönüştüreceğine dair düşünceleri olması şaşırtıcı olmamalı. daha büyük ve daha iyi.
Amerikan Beyzbol Araştırmaları Derneği sayesinde hâlâ basılan kitabında sunduğu fikirlerden biri, beyzbolun en büyük sorunlarının yaşlanan hayran kitlesi olduğunu ve en iyi sporcuların çoğunun spor yapmadığını düşündüğünüzde yankılanmaya devam ediyor. Amerika Birleşik Devletleri diğer sporları oynamayı seçiyor.
Ward’ın güzel bir şekilde yazdığı gibi:
