Battle royale, extraction tipi oyunlarla aram yeterli olsa da pek “mecha’cı” değilim. Hayatım boyunca Evangelion dışında bir mech animesi izlemişliğim ya da Armored Core oynamışlığım yok. Pacific Rim’in de ikinci sinemasını hiç sevmemiştim zaten…
Fakat farklı bir halde Steel Hunters yalnızca fotoğraflarıyla bile ilgimi çekmeyi başardı. Oyuna olan ilgim, ardında Wargaming takımının olduğunu öğrenince de pekişti. Daha evvel hiçbir Wargaming oyununu oynamamış olsam da etrafımda World of Warships ve World of Tanks tutkunu birden fazla yakın arkadaşım var. Ve onların oyunlarına olan tutkuları, “buradan da âlâ bir şey çıkabilir ya” dedirtti bana.
Velhasılıkelam, beklentilerimi çok yüksek tutmadığımdan Steel Hunters’dan keyif aldım.
Neleri Güzel?
Dediğim üzere; ben mech işinden pek anlamam. Ama “hunter” ismi verilen avcılarımızın dizaynları epey şık. 3 farklı kategoride toplamda 7 farklı robotu… Pardon mecha’mız bulunuyor. Kategori dediğime bakmayın çünkü bu kategoriler herhalde ilerleyen periyotlarda kıssanın bir modülü olarak hareket edecekler.
Her hunter temelinde birebir özelliklere sahip olsa da hepsi yetenekleri ve dizaynları ile farklılaşıyor. Örneğin Scrapper’lar hayvanlardan esinlenen dizaynları ve daha tank özellikli yapıları ile öne çıkarken, Coldfire PMC daha askeri tasarımı ile dikkat çekiyor. Haliyle özellikler de hunter’ların yapılarına nazaran hal değiştiriyor.
Örneğin birinci kullanacağınız Razorside, standart taarruz tüfeğinin yanı sıra bomba atarak düşmanlarınıza yüksek hasar vermenizi sağlıyor. Her oyun sonunda ve haftalık vazifelerle kazanabileceğiniz materyallerle kolaylıkla yeni hunter’lar da açabiliyorsunuz.
Oyun, erken erişimdeki birinci haftasını tamamlasa da şimdi bir metanın oluşmadığı kanaatindeyim. Lakin birçok oyunda daha “tanky” özelliklere sahip Ursus ile karşılaştım. Benim favorim ise en fazla vakit harcadığım Weaver oldu.
Mobilite manasında başka türevlerine kıyasla zayıf kalsa da yüksek atış gücü Weaver’ı oyun tarzıma uygun bir aday haline getirdi diyebilirim. Aslında oyunu uzun müddet severek oynamamın sebebi de bu oldu sanırım.
Diğer ayrıntılara geçmeden evvel progression yani ilerleme sistemine de ufak bir parantez açayım. Zira oyunun en değerli kısımlarından biri de bu.
Her hunter’ı, kazandığınız oyun içi mükafatlar ve para ile güçlendirebiliyorsunuz. Lakin hem sizin hem de hunter’ınızın bir düzeyi var. Yani bir hunter ile ne kadar fazla vakit geçirirseniz, onu o kadar güçlü hale getirebiliyorsunuz. Şimdilik progression ağacı çok çeşitli olmasa da size ufak tefek dikkat cazip özellikler sunulmuş.
Geliştirdiğiniz temel özelliklerinizin (kalkan, can, atış gücü gibi) yanı sıra silah sistemlerinizde ve yeteneklerinizde de değişim yapabiliyorsunuz. Örneğin Weaver özelinde; ana silahınızı daha fazla DOT verebilecek formda değiştirebilir ya da standart vuruşunuzun yeteneklerinizi şarj etmesini sağlayabilirsiniz. Bu yeteneklerin düzeyi arttıkça özelliklerin sertliği ve yetenekleri de artıyor. Örneğin minigun yeteneğinizi 4. Düzeye getirirseniz, bir seçenek ile minigun faalken kaçınma hareketleri dahi yapabiliyorsunuz.
Yani temel ağaç yetersiz görünüyor olsa da oyunculara her kategoride 2 farklı seçenek sunması ile “şimdilik” çeşitliliği artırıyor.
Bir öbür dikkatimi çeken ayrıntı da haritalar oldu. Haritaların hem olumlu hem de olumsuz istikametleri var lakin bu başlıkta olumlu olanlara değineceğim.
Haritalar çok büyük ve epey âlâ tasarlanmışlar. Dağlar, zirveler, ovalar gerçek bir mech içerisinde olduğunuzu hatırlatırcasına uzanıyor önünüzde. Basitçe üzerinden yürüyerek yıkamayacağınız rastgele bir insan yapısı bulunmuyor. Konutlar ve köyler ayaklarınızın altında ezilip gidiyorlar.
Dev açıklık bölgeler haricinde haritaların her yerinde cover alabileceğiniz dağlar bulunuyor. Açıklık bölgeler ise oyun ilerledikçe gökyüzünden düşen yapay cover’lar ile kapatılmış. Yani her savaşta kendinize bir nefes alanı yaratabileceğiniz kadar cover var.
Neleri Berbat?
Steel Hunters PvPvE/Extraction/Battle Royale olarak tanımlanıyor. Ancak önemli bir kimlik badiresi içinde.
Önce PvPvE’nin, PvE kısmından başlayalım. Oyuna girdiğiniz standart modda, iki kişilik kadrolardan oluşan toplamda 6 kadro haritanın içerisine atılıyor. Oyunun PvE modu, kendinizi geliştirmeniz için tasarlanmış. Yani işin battle royale kısmı aslında burada. Etraftaki drone’lardan, düşen supply pod’lardan ya da faal etkinliklerden farklı renklerde modüller düşürerek mech’inizi o faal savaş için güçlendirebiliyorsunuz.
İki güçlendirme saldırınızı, iki güçlendirme canınızı, ikisi ise kalkanınızı etkiliyor. Bunlardan ne kadar toplayabilirseniz o savaş esnasında kendinizi o kadar güçlendirebiliyorsunuz. Buna ek olarak tekrar bu mob’lardan düşen “enerji hücrelerini” toplamalı ve düzey atlamalısınız. Zira 3. Düzeye gelmeden tüm yeteneklerinizi etkin edemiyorsunuz.
Şimdilik oyunda çok fazla etkin vazife bulunmadığı için oyunlar epeyce monoton halde ilerliyor. Örneğin oynadığım tüm maçların yüzde 90’ında birinci olarak düşen supply pod’a hareket ederek orada çatıştım, akabinde hunter drone’ların geldiği aktifliği tamamlayıp çıkışa gittim. PvE kısmı, PvP kadar eğlenceli değil hasılı.
Bir öbür kavram karmaşası da “extraction” kısmında yaşanıyor. Zira haritadan topladığınız hiçbir şeyi dışarı çıkartmak üzere bir durumunuz yok. Extraction işi yalnızca oyunun son anlarında devreye giriyor. Ya çıkışı ele geçirerek muhakkak bir mühlet çıkışı tutmalı ya da tüm rakiplerinizi öldürerek son ekip olarak zafere ulaşmalısınız. Maçı kazanmanın öbür yolu yok.
Tahminimce bunu, oyuncuların birbiri ile müsabakası için yapmışlar. Zira üstte da belirttiğim üzere haritalar çok büyük. Ve 6 kadro, bu harita içerisinde birbirini bulmakta önemli manada zorlanıyor. Oyunun etli kısmı fakat çıkış kısmı yandığında devreye giriyor.
Bildiğiniz üzere pek çok battle royale ve extraction oyununda sesler sizleri her vakit savaşın olduğu yere götürür. Her çatışmayı kısa müddette bitirip oradan kaçmaya çalışırsınız ki üçüncü bir parti savaşa dahil olup sizi o halinizle yakalamasın. Steel Hunters’da haritada kıyamet kopsa bile duymanız mümkün değil. Bu nedenle en ağır çatışmalar genelde çıkış anına kalıyor.
Oyunun “loot” toplama dışında bir battle royale özelliği de yok. Yani ne çember daralarak hareket alanınız kısıtlanıyor ne de bu loot toplama işinin fıtratı değişiyor. Tıpkı drone’ları patlatarak modül topluyor, vakit zaman da ekstra özellikler kazanabiliyorsunuz. Bu özellikler ortasında en çok işe yarayanı sizi bir Titan’a dönüştüren Goliath özelliği. Goliath’a dönüştüğünüzde haritada dev bir simge olarak beliriyor ve tüm rakiplerinizi yok edebilecek dev bir titan haline geliyorsunuz.
Son Söz
Steel Hunters şimdi erken erişimde olduğu için bu kusurların pek birçoklarının ilerleyen günlerde değişebileceğine inanıyorum. Bana sorarsanız oyunun temel PvP savaşları hayli keyifli. Yalnızca o noktaya gelene kadar biraz sabretmeniz gerekiyor.
Tabii oyun ilerleyen günlerde oyuncularına da sahip çıkmak zorunda. Zira SteamDB bilgilerine nazaran oyuncu sayısı şimdiden yarı yarıya düşmüş durumda.
