Tony Bennett, medeni haklara olan bağlılığının köklerini açıklarken, sık sık, Şükran Günü yemeğine konuğu olarak bir Siyah askeri getirdiği ve şiddetli bir kınamaya ve rütbesinin düşürülmesine yol açtığı Ordu günlerinden bir hikaye anlatırdı.
Yıl 1945’ti, ABD ordusundaki ayrımcılığın sona ermesinden üç yıl önceydi ve 18 yaşına girdikten kısa bir süre sonra İkinci Dünya Savaşı’na hazırlanan Bennett, işgal altındaki Almanya’da bir lise arkadaşı ve asker arkadaşıyla karşılaştı. Bennett 1998 otobiyografisinde, arkadaşı Frank Smith’i beyaz askerlerin yemekhanesindeki tatil yemeğine getirdiğinde, bir memurun onları öfkeyle durdurduğunu hatırladı.
“Aslında Alman birlikleriyle dostluk kurmak, bir Siyah Amerikalı askerle dost olmaktan daha kabul edilebilirdi!” Bennett, “İyi Yaşam” kitabında hatırladı.
Bennett, o anda memurun bir jilet çıkardığını ve üniformasındaki onbaşı şeritlerini kesip üzerlerine tükürdüğünü ve onları yere fırlattığını hatırladı. Daha sonra, daha onurlu bir şekilde yeniden gömülebilmeleri için askerlerin cesetlerini toplu mezarlarda kazmakla görevlendirildi.
Bennett otobiyografisinde “Bir süre tüm bu olay beni insan ırkından soğuttu,” diye anımsıyordu.
Savaştan dönen ve müzik kariyerini geliştirmeye odaklanan genç şarkıcı için çok önemli bir andı. Yirmi yıl ve bir ün kasırgası sonrasında Bennett, 1965’te Selma’dan Montgomery’ye sivil haklar yürüyüşüne katıldı ve Harry Belafonte, Mahalia Jackson, Nina Simone ve Joan Baez gibi diğer müzisyenlerle birlikte yürüyüşçüler için sahne aldı.
Cuma günü 96 yaşında ölümü, Bennett’in Amerikan şarkı kitabının en önde gelen tedarikçilerinden biri olarak tatlı sevecenliği ve çekiciliğine dair anıları gün yüzüne çıkardığında, aynı zamanda Bennett’in medeni hakların kararlı bir savunucusu olarak hatıralara yol açtı.
Bennett’in kariyeri 1950’lerde ve 60’larda yükseldi ve Nat King Cole ve Duke Ellington gibi büyük isimlerin de dahil olduğu caz çevrelerine katıldıkça, Amerikan eğlence endüstrisinde kökleşmiş bariz ırkçılığa tanık oldu. Örneğin Cole, performans sergilediği kulübün yemek odasında oturamazdı, diye hatırladı Bennett ve Ellington’ın kendisinin ve Bennett’in en çok fatura aldığı oteldeki partiye katılmasına izin verilmedi.
Bennett otobiyografisinde “Siyasete eğilimli olmadım ama bu şeyler siyasetin ötesine geçti” dedi. “Nat ve Duke dahiydiler, dünyaya duyduğu en güzel müziklerden bazılarını veren parlak insanlardı, ama yine de ikinci sınıf vatandaş muamelesi gördüler.”
1965’te Belafonte, Rahip Dr. Martin Luther King Jr.’ın şovmenlerin medyanın ilgisini toplamaya yardımcı olabileceğini umduğunu açıklayarak ondan Montgomery yürüyüşüne katılmasını istedi, kitapta hatırladı. Bennett, şarkıcı ve grup lideri Billy Eckstine ile seyahat ederek kabul etti. Otobiyografisinde, yürüyüşün kendisine, Almanların düşmanlığını beyaz devlet askerlerininkiyle karşılaştırarak, savaşın sonunda Almanya’ya doğru savaşmayı hatırlattığını söyledi.
Yürüyüşçüler Alabama Eyaleti Meclis Binası’na varmadan bir gün önce Bennett, yürüyüşçülerin gece kamp yaptıkları bir alanda tabut kasaları ve kontrplaktan inşa edilmiş derme çatma bir sahnede şarkı söyleyen bir mitingde sanatçılar arasındaydı.
Bennett ve Eckstine yürüyüşten ayrıldıklarında Michigan’dan bir gönüllü olan Viola Liuzzo onları havaalanına götürdü. O gün daha sonra Ku Klux Klan üyeleri tarafından öldürüldü.
Bennett hakkında 2007 tarihli bir belgeselde Belafonte, arkadaşının “Geleceğin Amerika vizyonumuza İkinci Dünya Savaşı’nın ruhunu” getirdiğini hatırlıyordu.
Şarkıcının amaca olan bağlılığı devam etti. Bennett’in 2011 tarihli “All the Things You Are” biyografisine göre, şarkıcı apartheid dönemi Güney Afrika’da performans göstermeyi de reddetti. Coretta Scott King, kocasının öldürülmesinden sonra kurduğu organizasyon olan King Center’a bağlı kaldığını söyledi. Atlanta’da Bennett’in Uluslararası İnsan Hakları Yürüyüşü’nde bir yeri var.
Bennett, sonraki yıllarında hayırsever katkılarının çoğunu sanat eğitimine adadı, 2007’de evlendiği Susan Benedetto ile Queens’te Frank Sinatra Sanat Okulu adlı bir devlet lisesi ve okullarda sanat programlamasını finanse eden kar amacı gütmeyen bir kuruluş kurdu.
Bennett, son yıllarında sosyal adaleti tartışırken, Selma’dan Montgomery’ye yürüyüşe de katılan şarkıcı Ella Fitzgerald’dan sık sık alıntı yapardı: “Tony, hepimiz buradayız,” dedi Ella ona.
2016’da Vanity Fair’e “Tüm sıkıntılar, savaşlar, önyargı – ve bizi ayıran her şey – basitçe eriyip gidiyor,” dedi, “hepimizin tek bir gezegende birlikte olduğumuzu ve her sorunun bir çözümü olması gerektiğini anladığınızda.”
