El yapımı bir video oyunu kulağa bir rock operası ya da TV filmi gibi bir tezat gibi geliyor. Ancak nadir durumlarda tasarımcılar etkileşimli dünyalarını piksellerden ve çokgenlerden değil, karton ve kil gibi fiziksel malzemelerden oluşturmayı tercih ediyor.
Olli Harjola, 2013’teki unutulmaz bulmaca oyunu The Swapper için Plastisin’den setler ve karakterler şekillendirdi ve ardından bunları fotogrametri adı verilen bir teknik kullanarak dijitalleştirdi. Harjola, “İnsanlar sıklıkla ‘Vay canına, neden bu kadar hantal ve karmaşık malzeme yapma yöntemini seçtin?’ diye düşünüyorlardı” dedi.
Aslında bu pratik bir karardı: Harjola’nın 3 boyutlu modelleri nasıl programlayacağına dair hiçbir fikri yoktu, bu yüzden gerçek şeylerle çalışmak, video oyunu tasarımına daha kolay bir giriş noktası gibi geldi. Aynı durum, Salı günü PC, PlayStation ve Xbox konsolları için çıkacak olan Harold Halibut’un arkasındaki Köln, Almanya’daki stüdyo Slow Bros. için de geçerliydi.
On dört yıl önce, sinema okulunu yeni bitiren Onat Hekimoğlu’nun aklına, ataları Dünya’daki bir felaketten kaçtıktan sonra yabancı bir gezegendeki bir deniz altı şehrinde mahsur kalan talihsiz bir kapıcıyı konu alan bir oyun fikri gelir. Hayal ettiği sahneler görsel olarak iddialıydı ama işleri dijital olarak oluşturma konusunda hiçbir deneyimi yoktu. Bu yüzden o ve arkadaşları, sahip olmadıkları beceriler (kodlama, 3 boyutlu modelleme) yerine sahip oldukları beceriler (marangozluk, heykel, aydınlatma, kostüm tasarımı) üzerinde çalışmayı seçtiler.
Kısa süre sonra Harold Halibut’un yönetmeni ve tasarımcısı Hekimoğlu, oyunun sanat yönetmeni ve kukla yapımcısı olan Ole Tillmann’ı işe aldı. Tillmann, eğitmenlerinin bir şeyleri elle yapmayı vurguladığı Rhode Island Tasarım Okulu’na gitti ve şöyle dedi: “Daha sonra dijital kısmı kendilerinin çözmesi öğrencilere kalmış.”
Oyunun tasarımcıları, 10’a 1 ölçeğinde, kil karakterler ve gerçek kumaşlardan dikilmiş sevimli minyatür kostümler de dahil olmak üzere, oyuncuların ekranda gördüğü neredeyse her şeyi inşa etti.
