Stephanie Beatriz bir senaryoyu beğendiğinde, karakteri ve hikayeyi daha iyi anlamak için evde yüksek sesle okumaktan keyif alıyor. İlk kez 1995’te kauçuk yakan popüler PlayStation oyun serisine dayanan yeni Peacock kargaşa makinesi “Twisted Metal”e çabucak ısındı. Ancak sayfaları çevirdiğinde, psikopat palyaçolar, kanlı dini tarikatlar, yamyamlık ve diğer türden güzel zamanlarla karşılaşınca duraksadı. 8 aylık kızı odadaydı.
Haziran ayındaki bir video röportajında kocasına söylediklerini hatırladı: “Ara vereceğim ve duracağım çünkü bunun bilinçaltı için harika olduğundan emin değilim.”
Endişesi haklıydı. 27 Temmuz’da gösterime giren “Twisted Metal” aşırı değilse de hiçbir şey değil. Hızlı ve dünyevi, “Otomatik Portakal”ın bir zamanlar biraz eski aşırı şiddet olarak adlandırdığı şeyle besleniyor. Kana bulanmış, kurşunlarla dolu ve kaotik. Erken bir sahnede, iki adam büyük küvetlerde oturup pişirilip servis edilmeyi bekliyor. Bir insan ayağı bir ipten sallanırken bunlardan birine bol miktarda limon biberi baharatı serpilir; Film müziğinde Ol’ Dirty Bastard’ın “Shimmy Shimmy Ya” (“Ooh, bebeğim, ham halini seviyorum”) sesi duyuluyor.
Anthony Mackie’yi, tehlikeli, kıyamet sonrası Amerika’da gizemli bir paketi teslim etmek için tutulan direksiyon başındaki dahi John Doe rolünde ve Beatriz’in onun saçma sapan, intikam odaklı yolcusu Quiet rolünde oynadığı “Twisted Metal”, korku ve neşe arasında bazen rahatsız edici bir kesişme noktası ortaya koyuyor. Gülme gazındaki “Mad Max” gibi biraz.
Sorumlu yapımcı Marc Forman, “Bu çok tuhaf bir kıyamet,” dedi. “Yamyamlar ve garip tarikatlarla kaynıyor. Harika olan şey, köşede ne olduğunu asla bilmemen.
“Twisted Metal” hakkında eski moda olan çok az şey var, ancak tankta hem kıyamet öncesi dünya hem de daha erken bir oyun çağı için oldukça fazla nostalji var. Hikaye, 2002’de meydana gelen, karakterlerin o yıl bildiği şekliyle kültürü donduran, belirsiz bir şekilde tanımlanmış, dünyayı yok eden bir olayın ardından geçiyor. Kötü bir sorgulayıcı, mahkumlarına işkence yapmak için 90’ların sonundaki Europop kulak kurdu “Barbie Girl”ü kullanır.
Mackie’den John, 2002 model Subaru’sunu harap olmuş bir alışveriş merkezinden geçerken, bir Foot Locker’ın kalıntılarını görünce heyecanlanıyor (geçerken birkaç tekme alıyor). Ön camına bir Twisted Metal oyun kartuşu düşüyor; ona merakla bakıyor.
44 yaşındaki Mackie, Twisted Metal’in en eski versiyonlarını çaldığını hatırladı. Haziran ayında yaptığı bir telefon görüşmesinde ironik bir şekilde trafikte otururken, “Bunun sadece bir yıkım olduğunu hatırlıyorum,” dedi. “Oyun sadece bir yıkım derbisiydi ve onu seviyordum ama oynaması imkansızdı. Arabaları kontrol edemiyordunuz – sadece birbirinizin yanından geçiyor, füzeler atıyor ve isabet etmelerini umuyordunuz.”
Oyun deneyimi, sonraki yinelemelerle oyun endüstrisinin geri kalanıyla birlikte gelişti. Şimdi “Twisted Metal”, Netflix’in “The Witcher” ve HBO’nun bolca Emmy adayı olan “The Last of Us” gibi dizilerin izinden giden, oyun popülaritesini küçük ekran başarısına çevirmeyi uman en yeni TV dizisi.
Oyun çevrelerinde “Twisted Metal”, “araç savaşı” türüne aittir. Oyun anlatıda büyük değil. Gösteri sorumlusu Michael Jonathan Smith ve yazar-yürütücü yapımcılar Rhett Reese ve Paul Wernick (her ikisi de “Deadpool” filmlerinin yazarları) dahil olmak üzere dizinin yaratıcı ekibi, oyunun dünyasını bir TV şovu ölçeğine genişletmekle, Mackie’nin sözleriyle, “sadece yıkımdan başka bir şey değil” ötesine taşımakla görevlendirildi. (PlayStation Productions ve kurumsal kuzeni Sony Pictures Television, diziyi Universal Television ile birlikte üretti.)
Belki de dizinin en ürkütücü yaratımı olan psikotik palyaço Tatlı Diş de dahil olmak üzere bazı karakterler her iki Twisted Metal ortamında da var. Palyaço maskesi takmış, çıplak göğüslü bir hulk – onu güreşçi Joe Seanoa’nın vücudu canlandırıyor ve aktör Will Arnett’in sesiyle eşleştiriyor – Sweet Tooth, Las Vegas’tan geriye kalanları kontrol ediyor, yenilenmiş bir dondurma kamyonu gibi görünen bir şeyi sürüyor ve tüm gelenleri kesmek için kullandığı bir pala kullanıyor.
Bir noktada, emirlerini yerine getirmek için serserilerden oluşan bir ayak takımı ordusu toplar ve ona gerçek anlamda çılgın bir palyaço takımı verir. Ancak Sweet Tooth’un John ve Quiet ile ortak bir yönü vardır: Esasen ülkeyi yöneten küçük bir tiran olan Ajan Stone’a (platinle boyanmış bir Thomas Haden Kilisesi) düşmanlık.
Her nasılsa, tüm kargaşanın ortasında, “Twisted Metal” çağdaş sınıf bilincine yer buluyor. John, başarılı olursa körfezde rahat bir yaşam vaadiyle New San Francisco’dan New Chicago’ya ve geri dönüşe kadar ülke çapında bir yolculukla görevlendirildi. New San Francisco, dalgaların yaşadığı, duvarlarla çevrili bir şehir cennetiyken, ülkenin çoğu yerinde hayatta kalmak için çılgınca bir mücadele var. Duvarın içinde akşam yemeği yiyebilirsiniz. Dışarıda, olabilir olmakakşam yemeği.
Beatriz (“Brooklyn Nine-Nine”), “Metaforlar bol,” dedi. “Aptalca, şiddetli, komik. Ama şovun çoğu kimin sahip olup kimin olmadığı hakkında. Şu anda, toplumumuzda her zaman belirli bir tür yamyamlık olduğuna dair ileri sürülecek bir tartışma var.”
Ancak Twisted Metal oyununun hayranlarının, çok sevdikleri beddualarının entelektüellere dönüştüğü konusunda endişelenmelerine gerek yok. Serinin ekmek ve tereyağı, genellikle aynı şeyi yapacak şekilde donatılmış arabaları sürerken, birbirlerini vurup dilimleyen insanlar olmaya devam ediyor. Burası dünyanın sonundaki araba kültürü, son çareler diyarı. Bu nedenle, John’un güçlendirilmiş bir spor araba değil, kıyametin aşınma ve yıpranmasıyla başa çıkmak için değiştirilmiş gerçek bir dövücü kullanması uygun görünüyor. John’un “Twisted Metal”deki gerçek aşkı Quiet değil, Evelyn – veya plakasında yazdığı gibi EV3L1N.
Mackie ilişki kurabilir. 2006’da “We Are Marshall”daki çığır açan performansından sonra, hayalindeki arabayı satın alabildi: 1964 ½ Ford Mustang (meraklıları tarafından bilinen en eski Mustang modelleri). O zamandan beri bununla uğraşıyor. Arabanın adı Marshall.
Mackie, “Ben ve Marshall her zaman birlikte dolaşıyoruz ve birlikte zamanımızın tadını çıkarıyoruz,” dedi. “Oğullarım olmadan önce, Marshall benim en iyi arkadaşım gibiydi. Bazı insanlar bitkileriyle konuşur, bazı insanlar kedileriyle konuşur. Arabamla konuşurdum.”
Beatriz’in biraz farklı bir otomotiv reşitliği vardı. Los Angeles’a taşınmayı düşünmeye başladığında Oregon Shakespeare Festivali’nde oynuyordu. Bir sorun: Araba kullanmayı bilmiyordu ve Los Angeles’ta araba olmazsa olmazlardandı. Bu yüzden, belki de en çok “Twin Peaks”teki Log Lady olarak tanınan, bir arkadaşı ve Shakespeare’ci arkadaşı Catherine E. Coulson’dan öğrendi. Coulson, Beatriz’i, “Twisted Metal”de göreceğinizden çok daha hayali bir görüntü olan Prius’uyla festivalin bulunduğu Ashland, Ore.’ye götürürdü.
Beatriz’in Log Lady ile yaptığı ilk yolculuklar yerini daha hızlı maceralara bıraktı: Mayıs ayında Indianapolis 500 için baş mareşaldi. Gösterinin bir parçası olarak, yarıştan önce bir Indy arabasında pompalı tüfeğe bindi ve saatte 190 mil hıza ulaştı. “Daha hızlı gidebilirdi, harika olurdu,” dedi.
Tüm bu eğlence ve görünürde katil bir palyaço yok.
