Haziran 1995’te bir pop şekerleme binlerce film ekranına çarptı. Hem güçlendiricilerin hem de eleştirmenlerin bu on yılın tarih sonu tartışmasızlığı olarak tanımladıklarını somutlaştırıyor gibiydi. Her şeyden bir Batman filmiydi. Ve onu bir arada tutan, abect goofiness ile çevrili sağlam düz adam, Salı günü 65 yaşında ölen aktör Val Kilmer’di.
“Batman Forever”, 1989’da yönetmen Tim Burton’ın düşünceli “Batman” tarafından başlatılan bir franchise’daki üçüncü filmdi. Başlık rolünde Michael Keaton ve Jack Nicholson’un Joker olarak oynadığı “Batman”, zamanın standartlarına göre, bir çizgi roman filmi için karanlıktı.
Burton ve Keaton’un takibi “Batman Returns” (1992), orijinalin gişe başarısını tekrarlayamadı. Böylece yeni bir yönetmen Joel Schumacher, bir gazetecinin “Batman Lite” olarak adlandırdığı şeyi açıkça getirdi. Schumacher, 1993 Batı “Mezar Taşı” nda Kilmer’in Doc Holliday tasvirinin bir hayranıydı ve onu önde gelen adam olarak ele geçirdi.
Bu Burton’ın Batman’ı değildi. “Burada düşünülecek çok şey yok,” diye eleştirmen Janet Maslin, New York Times’da, “gimmicky sahne ve iyi aktörlerin (hepsi son zamanlarda başka bir yerde daha iyi iş çıkarmış olan) izinin ötesinde” yazdı.
Schumacher gösterişli kamera açılarını ve cafcaflı bir renk şemasını tercih etti. Kötü adamlar-Jim Carrey Riddler’ı oynadı, Tommy Lee Jones iki yüzdü-manzarayı çiğnemesine serbestçe izin verildi. Batman’ın takımının meme uçları vardı. Film garipti.
Aynı zamanda bir gişe şuttu. Açılış haftası rekorunu kırdı ve sonunda dünya çapında 336 milyon dolardan fazla bir süre getirdi ve selefini on milyonlarca dolar en iyi şekilde getirdi.
