Şair ve sevgilinin yer aldığı bu iki canlı portre, serginin ilk odasında, tıpkı Fransa’nın Arles kentindeki işçi sınıfı mahallelerinden birinde bulunan Sarı Ev olarak adlandırılan evde, van Gogh’un yatağının üstünde olduğu gibi, yan yana asılı duruyor.
Temmuz 1890’da intihar ederek ölümünden yaklaşık iki yıl önce, Güney Fransa’nın altın ışığıyla yıkanmış avangart sanat eserleri üretecek bir sanatçı komünü olan “Güney Stüdyosu”nu yaratmayı hayal etti. (“Bazı insanlara şiirsel konular bulmanın iyi geleceğini biliyorum – YILDIZLI GÖKYÜZÜ – ASMA DALLARI – KARIKLAR – şairin bahçesi” diye yazdı kardeşi Theo’ya.)
Van Gogh’un arkadaşı, ressam Paul Gauguin, 1888’in sonlarında iki ay kalmaya geldi (Hollandalının meşhur bir şekilde kendi kulağının bir kısmını kesmesiyle sonuçlanan anlaşmazlıkla sona erdi), ancak van Gogh Provence’ta yalnızdı. Duygusal çalkantılara, ruhsal çöküntülere ve periyodik kurumlaşmalara rağmen sanatçının en ünlü, yaratıcı ve dokunaklı eserlerinden bazılarını ürettiği üretken bir dönemdi.
19 Ocak 2025’e kadar Londra’daki Ulusal Galeri’de sergilenecek olan “Van Gogh: Poets and Lovers”, tanınmış sanatçının taze ve hassas bir vizyonunu sunmak için 50’den fazla eseri (bazıları nadiren ödünç verilir) bir araya getiriyor. Sergi, müzenin 200. yıl kutlamalarının merkezinde yer alıyor.
Serginin odak noktası, ressamın belirgin kıvranan çizgisinin, halüsinasyonlu paletinin, impastolu yüzeylerinin ve romantik vizyonlarının yeni zirvelere ulaştığı son iki yılıdır. Ayrıca, eserlerini Sarı Ev’de nasıl sergilediği, bunları sohbet eden imgelerden oluşan bir ortam yaratmak için dikkatlice nasıl düzenlediği ve sıradan yaşamda gözlemlediklerini bir tür şiire dönüştüren resimler yapma arzusu vurgulanmaktadır.
