Victoria Bailey, 2001 yılında kâr amacı gütmeyen Tiyatro Geliştirme Fonu’nun liderliğini üstlendiğinde, kendisine kuruluşun kayan yazı programı olan TKTS indirimli bilet gişesinin yaklaşık otuz yıllık operasyonda bir gün bile kaçırmadığı söylendi.
Bunun için çok fazla. İşe girdikten birkaç ay sonra, 11 Eylül terör saldırıları nedeniyle stant kapatıldı ve o zamandan bu yana elektrik kesintisi, kasırga, grev ve salgın nedeniyle kapatıldı.
Bailey için hareketli bir 22 yıl geçti ve Cuma günü, 67 yaşına bastığı gün, bu mali yılda 615.000 bilet satan ve tiyatroyu bulanlara erişilebilir kılmak için çalışan organizasyonun yönetici direktörlüğünden istifa ediyor. Biletlerin maliyeti, öğrenciler, gaziler ve engelliler için olduğu kadar yasaklayıcıdır.
Bu ayın başlarında sektöre yaptığı hizmetlerden dolayı Tiyatroda Mükemmellik dalında Tony Onur Ödülü alan Bailey’nin yerini 7 Ağustos’ta tiyatro incelemeleri platformu Show-Score’un kurucu ortaklarından Deeksha Gaur alacak.
Tory olarak bilinen Bailey, ofisinde verdiği bir röportajda tiyatro endüstrisinin durumunu düşündü. Bunlar, konuşmadan düzenlenmiş alıntılardır.
Broadway nasıl gidiyor?
Broadway geri döndü. İzleyiciler var. İstediğimiz kadar güvenilir bir şekilde sağlam olduklarını düşünmüyorum. Eksik olan parçalar banliyö izleyicileri ve Çinli turistler. Çok çeşitli işler var, şimdi sahnede çok farklı sesler var. Bunun için izleyicileri nasıl bir araya getiriyoruz ve bunun için izleyicileri nasıl büyütüyoruz? Çok dikkatli olunması gereken bir zaman. Arkamıza yaslanıp “Her şey yolunda” diyebileceğimizi sanmıyorum.
Son büyük etkinliğiniz, Times Square TKTS standının 50. yıl dönümü kutlamasıdır. Önemi nedir?
Gerçekten tam fiyatlı biletleri karşılayamayan birçok insan var. New York’luysanız ve hevesli bir tiyatro izleyicisiyseniz, indirimli bilet almanın birçok yolu vardır; kabin pek çok kişiden yalnızca biri ve onu kullanırsınız veya kullanmazsınız. Ancak nadiren tiyatroya giden turistler veya içeride olmayan herkes için, bildikleri tek yol bu.
Sizin zamanınızda en göze çarpan değişikliklerden biri, artık birçok insanın bir araya geldiği stantların üzerindeki kırmızı basamakların inşasıydı.
Times Meydanı’nın ortasındaki bu teatral buluşma yeri. Orada durup merdivenlerde oturan insanları izlemeyi seviyorum. Bu beni mutlu ediyor.
Times Meydanı’nın nasıl gittiğini düşünüyorsun?
Times Meydanı’nın kendisi oldukça iyi hissediyor. Sekizinci Cadde, pandemi öncesine göre hâlâ biraz daha çetin. Times Meydanı için zorluk, tüm ofis çalışanı olayıdır. İnsanlar haftada iki veya üç gün masalarında ve bu, Times Meydanı’nda ofis çalışanlarına güvenen tüm işletmeler için büyük bir zorluk.
Bu tiyatro sektörünü nasıl etkiler?
Bilet alımlarını yönlendiren şeylerden biri de ağızdan ağza iletişimdir. Zoom’dayken bir toplantınız var ve işiniz bitiyor. Ofisteyken bir fincan kahve alırsınız ve birisi size “Dün gece bu harika şovu izledim. Sanırım bundan hoşlanabilirsin. Bunun şu anda aynı şekilde olduğunu düşünmüyorum. İnsanlar arasında gelişigüzel bilgi alışverişinde bir azalma var.
TDF’nin tiyatroyu işitme, görme ve hareket engelleri olanlar için daha erişilebilir hale getiren programları var ve görev süreniz boyunca otizm dostu performanslar başlattınız.
West End’de, spektrumda çocuğu olan bir annenin gelip gitmesinin istendiği talihsiz bir olay oldu ve çok dikkat çekti. Bunun hakkında konuştuk. Disney, tema parkları sayesinde bu nüfusun ihtiyaçlarını anlamada çok ilerideydi ve bu nedenle, “Aslan Kral” için Disney ile ortaklık kurduk. Tüm evi önemli ölçüde indirimli bir fiyata satın alıyoruz, böylece biletleri indirimli bir fiyata satabiliyoruz. Oradaki herkes gürültü olacağını ve insanların aşağı yukarı hareket edeceğini anlıyor ve biz aileler için güvenli bir alan yaratıyoruz. Bir kez yaptık ve hepimiz ağladık. Ve şimdi yılda beş tane yapıyoruz. “Wicked” yaptık, “Harry Potter” yaptık ve birkaç hafta önce “Six” yaptık. Ve ilk kez, geçen yıl New York City Ballet’te “Fındıkkıran”ı oynadık.
Ayrıca gazilere bilet vermeye başladınız.
Düşünce, bunun birlikte tiyatroya gitmekten fayda sağlayabilecek bir nüfus olduğuydu ve öyle. Tiyatro şifadır demek küstahlık olur çünkü kimin şifaya ihtiyacı olduğunu söyleme cüretinde bulunmam ama birlikte tiyatroya gitmek insana zenginlik katan bir aktivitedir.
