Bu bülteni veya köşeyi (merhaba basılı yayın okuyucuları!) yeterince uzun süredir okuyorsanız, tatlılar hakkında neredeyse takıntılı bir şekilde yazdığımı biliyorsunuzdur. Akşam yemeğinden sonra tatlı bir şeyler veya öğleden sonra 3’te sıcak bir kurabiye şeklinde bir şeyler yemek isteyen biriyseniz, o zaman siz benim tipimsiniz.
Bir yemekten sonra ne kadar tok olursam olayım, tatlı menüsüne bakma teklifini asla geri çevirmem. (Midemde sadece tatlılar için eski, körelmiş bir cep olduğunu düşünmeyi severim.) Ama bazen menüdeki hiçbir şey bana hitap etmiyor -panna cotta, senden bahsediyorum- ve eve doyamadan gitmek zorunda kalıyorum.
Yoksa ben mi?
Leland Eating and Drinking House’da kremalı brüle turta. Kredi… Belathee
Bazen en iyi tatlı başka bir yerdedir
Acil tatlı duraklarının küçük bir listesini zihnimde tutuyorum. Birkaç yaz önce, Bed-Stuy’daki akşam yemeğimi yeni bitirmiştim ve restoranın tatlı menüsünün yetersiz olduğunu fark ettim. Akşamın erken saatlerinde, yemek arkadaşım, orada yediği bir dilim ravent ve çilekli turta hakkında şiirsel bir şekilde konuştu. Leland Yeme ve İçme Evi. Bu yüzden Prospect Heights’a yürüdük ve barda o pastadan bir dilim yedik, rezervasyona gerek yoktu. Şu anda menüde adımın yazılı olduğu bir crème brûlée pastası var ama tatlı mısır ube dondurması da dikkatimi çekti.
Bazıları, neden harika pasta programları olan restoranlara gitmiyorsunuz diye sorabilir. Gerçek şu ki pasta şefleri olan restoranların sayısı yıllardır azalıyor —herhangi bir şefin yapabileceği bir veya iki tatlı sunmak daha kolay ve daha ucuz— ve ben çekici tatlı seçeneklerinin eksikliğini, aksi takdirde iyi bir işletmeye karşı kullanmak istemiyorum.
755 Dean Caddesi (Underhill Bulvarı)
