Dustin Hoffman’ın “Mezun” filmindeki karakterine refaha giden yol hakkında bir bilgelik çekirdeği sunulduğundan bu yana elli yıldan fazla zaman geçti.
Tavsiyeyi sunan kolalı şirket yöneticisi Bay McGuire ona “Plastik” dedi. “Plastikte harika bir gelecek var.”
Plastikler gerçekten de insanlık için oyunun kurallarını değiştirmiştir ve yiyecek kaplarından PVC borulara, polyester giysilerden tek kullanımlık tıbbi ürünlere kadar çok çeşitli ucuz, dayanıklı plastik ürünler yaşamı tartışmasız şekilde iyileştirmiştir.
Neredeyse herkesin bildiği gibi sorun, plastiğin sonsuza kadar var olması ve çok azının geri dönüştürülmüş olmasıdır. BM, yıllık olarak üretilen 400 milyon tonun büyük bir kısmının (üretim 2000’den bu yana ikiye katlandı) güneş ışığı, rüzgâr ve deniz tarafından ufacık parçacıklara bölünerek bir şekilde Dünya’da kalacağını tahmin ediyor.
Yaklaşık 20 yıl önce, deniz biyoloğu Richard Thompson, okyanus habitatlarında endişe verici küçük plastik parçacıkları birikimini keşfetti ve “mikroplastik” kelimesini icat etti. O zamandan beri bilim insanları bu parçaları uzak dağ zirvelerinden Kuzey Kutbu’na ve okyanus deniz tabanına kadar her yerde buluyorlar.
Takip eden on yıl içinde bilim insanları, yediğimiz deniz ürünleri de dahil olmak üzere çok çeşitli canlılarda bulunan mikroplastikleri keşfetmeye başladı. Son zamanlarda mikroplastikler insan vücudunun içinde de bulundu: akciğerlerimizde, kanımızda, dışkımızda ve anne sütünde.
