Çılgın karanlıkta, bir şaman ve bir kaşif taşıyan bir kano Amazon Nehri boyunca ilerler. Bir bükülme yuvarlayan kano bir dakika sonra yeniden ortaya çıkıyor, şamanı hareket ettiriyor, ancak bu sefer onlarca yıl sonra başka bir kaşifle.
Zaman ve mekan, döngüler, ruhlar, hafıza ve insan şiddetinin döner kapısı hakkında bir sinema olan “yılanın kucaklanması” nda çöküyor gibi görünüyor. Bu ay tarih boyunca yollarını saran beş filmden biridir ve ideoloji ve gücün dehşetini – aynı zamanda komikliği ve saçmalığı – ortaya çıkarır. Bu hikayeler içinde insanlar onlardan daha büyük kuvvetlerin başparmağından kaçmaya zorlanan insanlar var.
‘Yılanın Kucaklaması’ (2016)
Tubi’de yayınlayın.
Kolombiyalı yönetmen Ciro Guerra’nın Sinema’sının merkezindeki hikaye – bir ormanın kalbine giren ve sömürge şiddetinin yarattığı atıklarla hesaplanan kaşifler – Conrad ve Coppola’nın seminal eserlerini akla getirecek.
Bu soy büyük bir gölge atıyor, ancak “yılanın kucaklanması” kendi başına bir şaheser. Bu sadece sömürgeciliği yerli bir perspektiften, 40 yıl arayla iki farklı beyaz araştırmacıya yardım eden izole bir şaman olan Karamakate aracılığıyla görüyor. Sinema aynı zamanda, halklar ve kültürler, şarkılar ve hikayeler, kavrayışında kaybolan zaman içinde güç taraması hakkında bir tür hipnotik elegy olarak hizmet ediyor.
