Çocuklarım ülkenin en büyük okul sistemlerinden birinde bir devlet okuluna gidiyor. Okul oldukça çeşitlidir; Öğrencilerin yüzde 40’ından fazlası düşük gelirli ve yaklaşık yüzde 10’u geçici konutta yaşarken, büyük bir azınlık üst gelirli parantezlerden geliyor ve milyon dolarlık evlerde yaşıyor. Okulda Latin, siyah, Asya ve beyaz öğrencilerin bir karışımı var. Bazı ebeveynler liseden mezun olmazken, bazılarının Ph.DS, JDS veya MDS’si var
Çoğu varlıklı ve yüksek eğitimli olan bazı ebeveynler için, çocuklarının her yıl “en iyi” öğretmenle yerleştirilmesini talep etme eğilimi vardır. Bazı durumlarda, bu ebeveynler, çocuklarına tercih ettikleri öğretmen verilmezse okuldan ayrılmakla tehdit ettiler ve en iyi öğretmenlerin bu ebeveynleri tarafından yaygın olarak kabul ediliyor. Bu talepler okul politikasına aykırıdır, ancak okulun yönetimi genellikle bu daha zengin ve daha iyi eğitimli aileleri korumak okulun çıkarına olduğu için kabul eder. Bu, okulun itibarını desteklemek için yapılır ve bu varlıklı ebeveynler Ana Öğretmen Derneği’ne zaman ve para katkıda bulundukları için yapılır.
Hem bu ebeveynlerin bu tür taleplerde bulunmasının hem de okulun onurlandırılmasını etik olmayan buluyorum. Belirli bir ebeveyn seti her yıl çocuk öğretmenlerini seçtiğinde, aileleri bu tür talepleri yapmayan çocuklar genellikle daha az tercih edilen öğretmenlere yerleştirilir ve eşitsizlik yaratır. Bu aynı zamanda sınıf ödevlerini eğrilir ve dersler oluştururken her yıl öğretmenlerin ve okul yöneticilerinin gezdiği yapboz bulmacasını gereksiz yere karmaşıklaştırır. Bu davranış ebeveynler ve okul yöneticileri için haklı mı?– İsim alıkoyuldu
Etikistten:
Ahlaki olarak konuşursak, ebeveynler sadece izin verilmez, aynı zamanda kendi çocukları için özel bir endişe duymaları gerekir. Yine de bu kısma genel ahlaki görevlerle sınırlıdır. Onları diğer çocuklara vermemekten suçlu hissetmeden çocuklarıma oyuncak verebilirim. Ama bunu yapmak için komşumun çocuklarından oyuncak çalamıyorum. Haklı kısmi, diğer çocukları uygun paylarından mahrum etmeyi haklı çıkarmaz.
Buna göre, dahil olduğumuz kurumlarda makul adalet kurallarına saygı duyma yükümlülüğümüz var. Bir okul normalde öğrencileri öğretmenlere kabaca adil bir şekilde tahsis ederse – tüm çocukların çıkarlarını eşit olarak göz önünde bulundurarak, okula çocuğunuzun avantajı için bu prosedürleri ihlal etmeye baskı yapmak etik bir çizgiyi aşar.
Belirttiğiniz gibi, okul bir ikilemle karşı karşıya. Zengin ebeveynler, düşük gelirli ailelerden gelenler de dahil olmak üzere tüm öğrencilere fayda sağlayan değerli kaynaklar sağlar. Bu varlıklı aileleri kaybetmek, okuldan daha fazlasını mahrum bırakacaktı; Kayıtlı her öğrenci için genel fırsatları azaltabilir. Yöneticiler, bu tür aileleri korumak için küçük kural bükmeyi haklı çıkarabilir ve böylece herkes için çeşitlilik ve kaynakları koruyabilir. (Daha az etkilenen aileler, bu çeşitliliğin bir parçası olsa da, genellikle geri çekilmeyi tehdit etmek için kaldıraçtan yoksundur.)
