Kadife çiçeği genellikle 30 derecelik havalarda gelişmez. Yine de serin bir Mart öğleden sonra, East Village’daki yeni bir Hint restoranı olan Bungalow’un önünde altın demetler halinde çiçek açmışlardı. Yapraklar diri ve canlı görünüyordu, tıpkı Carlos Franqui adlı adamın onları girişin etrafında sürünen renkli bir kemer halinde ustalıkla bükmesi gibi.
Bay Franqui nasıl bu kadar ustaca doğaya meydan okumuştu? Bu soru, ağzı açık bakmak için durup yoldan geçen birçok kişinin canını sıkmış görünüyordu. Sonra bir kadın koklamak için eğildi ve çiçeklerin sırrını keşfetti: Onlar sahteydi. Restoranın her yerindeki bitkilerin ve özenle hazırlanmış çiçek aranjmanlarının çoğu da öyle. Girişi çerçeveleyen kamelya yaprakları mı? Polyester. Girişteki ficus mu? Plastik. Masalardaki parlak pembe güller mi? Gerçek – ve soluyor.
Kalın çerçeveli gözlükleri ve arkaya doğru taranmış saçları olan Bay Franqui, suçlayıcı, altın boyalı tırnağını güllere doğrulttu. “Benimki sarkmıyor” dedi.
Yapay çiçek ve yaprakların genişleyen, yükselen, gösterişli enstalasyonları, restoran tasarımının yeni bir özelliği haline geliyor; açık mutfaklar, Mason kavanozları ve kablosuz masa üstü lambalar gibi geçmişteki takıntıların gösterişli halefi haline geliyor. Son birkaç yılda Amerika Birleşik Devletleri’nin her yerinde ve Londra, Paris, Toronto ve Lagos, Nijerya gibi şehirlerde ortaya çıktılar. Yükselen kemerler oluşturuyorlar, yemek odası duvarlarına tırmanıyorlar ve dallarını sosyal medyanın derinliklerine gönderiyorlar ve burada birçok hafta sonu brunch gönderisini aydınlatıyorlar.
Dış mekandaki yemek barakalarını dekore etmek için pandemi döneminden kalma bir çözüm olarak başlayan şey, artık pleksiglas bölücüleri ve QR kodlarını geride bırakarak kendi maksimalist tasarım hareketi haline geldi ve Bay Franqui baş trend belirleyici oldu.
